Castlevania: Nocturne

Het beste van beide werelden

Catlevania: Nocturne

De tekenfilmserie Castlevania: Nocturne werpt een nieuwe, kritische blik op Japanse en westerse vertelstijlen voor een meeslepende en prikkelende gameverfilming die beide genres en media versterkt.

De eerste Castlevania is de beste gameverfilming. De Netflix-serie baseert zich (losjes) op de gelijknamige Japanse spellenreeks, die zijn hoogtij kende in de jaren tachtig en vroege jaren negentig. De familie Belmont, bijgestaan door een kleurrijk ensemble aan strijders en tovenaars, neemt het op tegen Dracula en zijn leger vampieren en monsters uit de hel.

Niet alleen de inhoud komt van een game: de serie imiteert zelfs de structuur van een computerspel, met een gestaag uitbreidende verzameling personages, nieuwe vaardigheden, wapens en krachten, die worden ingezet tegen een opeenvolging van steeds sterkere schurken in nieuwe levels, met de grote Dracula als eindbaas.

Het vervolg Castlevania: Nocturne verruilt deze game-logica grotendeels voor een conventionelere televisie-vertelling, maar het bouwt de thema’s van de voorganger verder uit. Dracula was een feodale, Roemeense heerser wiens macht berustte op het (letterlijk) leegzuigen van zijn land en onderdanen. Nocturne speelt zich daarentegen af tijdens de Franse Revolutie, waar het Westen zogenaamd het juk afwierp van goden en koningen. De vampieren volgen de gebeurtenissen met argusogen, uit angst om hun macht te verliezen en omdat ze als stokoude wezens simpelweg een hekel hebben aan verandering.

Nocturne plaatst kanttekeningen bij onze verhalen over de Franse Revolutie: hoe weinig vrijheid die opleverde en hoe het uitmondde in de militaire dictatuur van een zelfbenoemde keizer. Het stelt moeilijke vragen over de aard van macht, en bovenal wie het gegund is.

Richter Belmont is jong en arrogant; hij is knap, sterk en heeft al aardig wat dode vampieren op zijn conto. Zijn jeugdvriendin Maria flirt met revolutie. Ze roept liberté, egalité, fraternité alsof de woorden niks wegen. Hun metgezel Annette heeft daarentegen zelf de koloniale slavendrijvers (waaronder veel vampieren) van haar nieuwe thuisland Haïti verdreven, omdat ook Westerse revolutionairen zich amper om haar lot bekommeren. Ze kent de prijs van dictatuur en hoe duur vrijheid betaald wordt. Haar toverkrachten komen van haar Afrikaanse voorouders, die worden doorgegeven van moeders op dochters in een orale traditie. Zo compliceren zij en vele andere personages onze heersende opvattingen over de Verlichting, en komen er minder bekende perspectieven tegenover te staan. De naïviteit van Richter en Maria verdwijnt rap wanneer ze leren hoe onderdrukking en geweld er écht uitzien.

Mede dankzij het werk van schrijvers als de hip-hopartiest Testament en de auteur van speculatieve fictie Temi Oh, werpt het eerste seizoen van Castlevania: Nocturne een genuanceerde, complexe en originele postkoloniale blik op Japanse animatie, het vampierengenre en games, een medium waarin inclusiviteit en groei nog vaak gewelddadig afgewezen worden. Al is de vertelling vooralsnog minder elegant dan die van de voorganger, belooft Nocturne alsnog baanbrekend te worden.


Castlevania: Nocturne is nu te zien op Netflix (VoD).