All Alone

In het zachtmoedige, kluchtige Kroatische drama All Alone begint een onlangs geschei­den vader aan de ogenschijnlijk onbegonnen strijd om zijn dochter vaker te kunnen zien.

Marko is pas gescheiden en wil zijn dochter vaker zien dan is vastgelegd in de bezoekregeling met zijn ex-vrouw. In de huidige situatie kan hij onmogelijk een band met haar opbouwen. Zijn aanvraag voor extra uren stuit op de nodige weerstand bij juridische instanties. Verschillende gezichten geven, zoals het een bureaucratie betaamt, uiteenlopende adviezen. Is er een psychologisch onderzoek geweest? Valt dit onder familierecht? Wat betekent dit voor het kind? Wat betekent dit voor hem? Het is een kakafonie van parameters en formulieren, waar Marko moedeloos van wordt. In beklemmende close-ups spreekt hij nog eens, verbeten maar geduldig, zijn wens uit aan de zoveelste caseworker.

Eigenlijk vermoed je van tevoren – net zoals in andere films waarin de protagonist vecht tegen het establishment – dat Marko’s strijd onbegonnen is. Hierdoor krijgt het zachtmoedige drama, dat in een moordend tempo is gemonteerd, ook iets kluchtigs. In keukentafelgesprekken zien we hoe de in wanhoop verkerende vader voortdurend ongevraagd advies krijgt van Jan en alleman. Marko’s oom kent nog wel ene Josic, die invloed kan uitoefenen op de zaak. Een andere zelfbenoemde expert komt met het ludieke idee dat Marko ook naar Bosnië kan vluchten, om daar een nieuw bestaan op te bouwen met zijn dochter. Die hamvraag, wat Marko nu gaat doen, sluimert zodoende onder de oppervlakte van elke scène.

Filmmaker Bobo Jelcic focust zich in All Alone volledig op zijn hoofdpersoon. Sterker nog: in de eerste akte zien we de dochter niet eens, en dat is ook niet nodig. In Marko’s vasthoudendheid zien we de liefde die hij voor zijn dochter koestert. Tijdens een druk kinderfeestje, waarin hij is murw gebeukt door de festiviteiten, valt aan de twijfel op zijn gezicht af te lezen dat hij aan het jongleren is met zijn leven. Spant hij een zaak aan tegen zijn ex-vrouw, dan raakt die relatie definitief gebrouilleerd. Laat hij de zaken zoals ze zijn, dan vervreemdt hij zich misschien van zijn dochter. Die keuze moet hij – ondanks al die adviseurs om hem heen – toch echt in zijn eentje maken.