After the Storm
Verdwaald op 'memory lane'
Hirokazu Kore-eda herenigt zijn fenomenale acteurs Hiroshi Abe en Kirin Kiki als moeder en zoon in zijn nieuwste film over ontwrichte gezinnen. After the Storm is een familiedrama over de groeipijnen van volwassen worden en de uitdagingen om de persoon te worden die je eigenlijk voor ogen had.
“Het is niet zo dat iedereen kan worden wie hij of zij wilde zijn.” Dat waren de eerste woorden die Hirokazu Kore-eda schreef toen hij in 2013 aan het scenario van After the Storm begon. Elk shot, elke gelaatsuitdrukking van de acteurs en elke gebeurtenis in het scenario ademt dit sentiment. Kore-eda lijkt met elke opvolgende film dieper tot de emotionele kern van zijn oeuvre te komen en After the Storm is wellicht zijn creatieve en emotionele hoogtepunt.
Misschien is dat zo omdat de scenarist, regisseur en editor het dicht bij huis heeft gehouden. Zijn nieuwste film speelt zich grotendeels af rondom het appartementencomplex waar zijn moeder als weduwe haar oude dag doorbracht. Daar arriveert privédetective en aan lager wal geraakte auteur Ryôta om zijn weduwe geworden moeder (na Still Walking wederom een fenomenale Hiroshi Abe en Kirin Kiki) te bezoeken. Let op hoe Ryôta wordt overvallen door jeugdherinneringen terwijl hij als mislukkeling door de wijk struint waar hij als kindje heeft lopen ravotten. Ons hoofdpersonage is niet geworden wie hij had willen zijn. Gedurende After the Storm moet hij met dat feit in het reine komen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn zoontje Shingo die als elfjarige op de leeftijd komt waarop de afwezigheid van een sterke vaderfiguur hem echt in de weg gaat zitten.
Ryôta’s bezoek aan zijn moeder is er dan ook niet één uit liefdadigheid. Terwijl mama Yoshiko door haar krappe flatje schuifelt, snuffelt haar zoon naar waardevolle spullen om te verpachten. Om Shingo te mogen zien moet hij van zijn ex-vrouw Kyoko de maandelijkse alimentatie betalen. De slonzige detective loopt al drie maanden achter. Het is alleen door toeval — en een heel klein beetje doorgestoken kaart — dat papa, mama, zoontje en oma een stormachtige nacht met elkaar kunnen doorbrengen in het krappe flatje van oma. Midden in de nacht, terwijl de zoveelste tyfoon over Japan raast, sluipen vader en zoon naar buiten om onder een glijbaan voor de storm te schuilen. “Ben je geworden wie je wilde zijn?” vraagt Shingo dan aan zijn vader. Ryôta’s antwoord is alles waar de cinema van Kore-eda voor staat.