Accelerator

Ierse belhamels verdrijven verveling met race-duel

  • Datum 30-09-2010
  • Auteur Robbert Blokland
  • Gerelateerde Films Accelerator
  • Regie
    Vinny Murphy
    Te zien vanaf
    16-11-2000
    Land
    Ierland
  • Deel dit artikel

Accelerator is de eerste van vijf ‘jong talent’-films die vaste Mike Leigh-producent Simon Channing-Williams voor de komende jaren in de planning heeft staan. Het onderhoudende filmdebuut van Ier Vinny Murphy belooft ondanks zijn tekortkomingen veel goeds voor de toekomst.

Het basisidee van Accelerator lazen scenaristen Mark Stewart en Vinny Murphy in een nationale krant die bezorgd melding maakte van de grote scharen verveelde tieners die hun dagen vulden met te veel en te hard rondcrossen in gestolen wagens. Eenzelfde tijdbesteding is lange tijd de voornaamste bezigheid geweest van randgroepjongere Johnny T (Stuart Sinclair Blyth). Nu droomt hij er echter van zo snel mogelijk uit de clandestiene en niet geheel risicoloze business te stappen en een nieuw leven te beginnen in Barcelona, waar een vage kennis een succesvol legaal bestaan heeft opgebouwd. De kans hiertoe wordt hem geboden wanneer zijn grote rivaal Whacker (Gavin Kelty) hem en zijn vrienden uitdaagt een ‘Death race’-achtig duel aan te gaan. In zes gestolen auto’s moet het twaalftal belhamels — die luisteren naar flitsende namen als Boo, Crunchy, Ripley en Mr. Spock — proberen zo snel mogelijk van Belfast naar Dublin te rijden. De winnaar mag zich eigenaar noemen van de pot, die na inleg van elke deelnemer bestaat uit 1200 dollar.

Geestig
De eerste veertig minuten intrigeert de film genoeg om de hoop te koesteren met een Ierse Lock, Stock, Trainspotting, Taxi dan wel Go van doen te hebben. Het leventje van de doelloze hangplekgeneratie wordt met pakkende humor neergezet, de geestige dialogen zijn allemaal even raak, het enerverende camerawerk weet op geschikte wijze invulling te geven aan de leegte die het decor van het racefestijn vormt en de muziek van Adrian Utley, componist van de Britse formatie Portishead, ondersteunt de beelden met een functionele beat.

Naarmate de wedstrijd vordert, laat Murphy echter steeds meer steekjes vallen. De humor maakt plaats voor bedenkelijke ‘coming of age’-praat die zo uit de koker van John Hughes had kunnen komen, de inventiviteit van de camera blijkt zijn beperkingen te kennen en de muziek van Utley gaat simpelweg irriteren. De zes verschillende subplots — een onvermijdelijke vertelstructuur wanneer de karakters zich verspreiden — lopen op niets uit of worden gewoon genegeerd en het tot dan toe goed te genieten verhaal maakt plaats voor ongeloofwaardige of oninteressante wendingen. Er gebeuren ongelukken, er vallen gewonden, het geweten van de verloren jeugd begint op te spelen en vanuit het niets verschijnt daar opeens de aftiteling — einde film.

Accelerator is in alle opzichten beter te verteren dan die andere snelle-autovertelling van dit jaar, het slaapverwekkende Gone in 60 Seconds, al is het maar door het jeugdige enthousiasme waarmee het Ierse racerelaas wordt verteld. Toch is te hopen dat New Year’s Day, het volgende project in de serie van vijf ‘jong talent’-films die vaste Mike Leigh-producent Simon Channing-Williams in de planning heeft staan, iets consistenter uit de verf zal komen. Aan zowel de lovende berichten vanaf het laatste Sundance-festival als de Dream With the Fishes-achtige premisse — twee tieners gaan voordat ze zelfmoord plegen het bandeloze leven leiden zoals hun verongelukte klasgenoten dat altijd al wilden — zal het niet liggen.