A Hero

De beslommeringen van een antiheld staan centraal in het Iraanse A Hero, winnaar van de Grand Prix in Cannes. De nieuwste film van Asghar Farhadi is een tragikomedie over een gedetineerde wiens leugentjes om bestwil noodlottig blijken.

Amir (Rahim Jadidi) zit al drie jaar in de gevangenis vanwege een schuld bij zijn ex-schoonvader Bahram (Mohsen Tanabandeh). Wanneer hij twee dagen op verlof mag om te proberen die schuld in te lossen, be zoekt hij eerst zijn zwager, die werkt op een archeologische opgraving bij de eeuwenoude tombe van de Perzische koning Xerxes. Filmmaker Asghar Farhadi lijkt te willen bena drukken dat zijn verhaal zo oud is als de mens zelf.

De rest van de film speelt zich af in de na bijgelegen stad Shiraz, waar Amirs geliefde Farkondeh (Sahar Goldoost) enkele dagen eerder een tas op straat vond met 17 gouden munten. Met deze buit zou Amir kunnen worden vrijgekocht, maar de waarde blijkt uiteindelijk net niet voldoende. Vervolgens wordt de tas ontdekt door Amirs zus, die hem tijdelijk onderdak verleent. Zij besluit om de eigenaar te traceren en een goede daad te verrichten. Aangezien Amir nu niet meer in staat is om Bahram terug te betalen, be sluit hij in samenspraak met zijn familie te doen alsof hij degene was die de tas vond en teruggaf. Hij hoopt dat Bahram zijn goedheid inziet en alsnog zijn vrijlating goedkeurt.

De zelfbenoemde goedzak verschijnt ver volgens op televisie en in de krant en wordt door goedgelovige bewonderaars op het schild gehesen als de gedetineerde die het licht zag. Toch zijn er van meet af aan ook sceptici – waaronder Bahram – die nadrukkelijk naar gaten in Amirs verhaal zoeken. Zo krijgt ‘de held’ tijdens een inzamelingsactie die voor hem is georganiseerd een baan aangeboden, maar zijn potentiële nieuwe werk gever wil wel graag contact met de eigenaar van de tas om een en ander te verifiëren. Wanneer Amir deze vrouw niet kan vinden, treedt zijn geliefde op als stand-in. Dat blijkt al snel een recept voor ellende.

A Hero draait net als veel andere Iraanse films over acteren en geregisseerd worden. Amir kan dat aardig. Op een gegeven mo ment vraagt iemand hem: “Ben je nu erg in telligent of supersimpel?” Maar Amir is bei den: hij kan een boerenkinkel zijn en een poëet. Niettemin is op een gegeven moment het sprookje voorbij, misschien wel omdat gedetineerden ook in Iran soms niet het voordeel van de twijfel wordt gegund. Tegen die tijd gun je als kijker Amir zijn schaamte loze opportunistisme juist wel.

Dat is knap gedaan door Farhadi, die in A Hero fijntjes toont hoe leugens om bestwil kunnen leiden tot de ondergang van een aimabele antiheld.