Hollandse Nieuwe 2018: Rosanne Pel over Light as Feathers

'Mijn personages zijn tegenstrijdig in hun gedrag'

In de reeks Hollandse Nieuwe komen negen makers aan het woord wier film op de 38ste editie van het Nederlands Film Festival in première gaat. Rosanne Pel maakt met Light as Feathers een overdonderend, voor het filmfestival Toronto geselecteerd debuut.

Door Mariska Graveland | Portret Angelique van Woerkom

Waar gaat je film over?Light as Feathers gaat over misbruik tussen jongeren. Het speelt zich af in een Poolse dorpsgemeenschap omringd door ganzenplukboerderijen. De film draait om Eryk, een jongen die we een aantal jaar volgen van tiener tot jongvolwassene. Hij woont bij zijn moeder en grootmoeder in huis. Het zijn beide sterke en dominante vrouwen. De jongen zit in een benauwde en te intieme relatie met zijn moeder. Eryk wordt verliefd op een buurmeisje, maar hij kent het verschil tussen liefde en misbruik niet. De film laat zien hoe een patroon van geweld binnen een familie tot stand komt én in stand wordt gehouden.
“Het verhaal is fictief maar alle acteurs zijn debutanten en dragen hun eigen naam. Ook zijn er veel scènes in de film te vinden die zich op dat moment afspeelden. Het echte leven mengde zich soms met fictie, wat leidde tot onverwachte momenten.”

Waarom wilde je deze film maken? “Seksueel misbruik en seksueel geweld komen voor in elke maatschappij, maar er wordt te eenzijdig over gesproken. Het is in het leven geworteld en zal daardoor niet als fenomeen uit een samenleving verdwijnen. Het is daarom van belang dat we naar de condities kijken waarbinnen bepaald gedrag wordt ontwikkeld. Ik wil niet het gedrag van de jongen in de film vergoelijken, maar ik wil de verschillende lagen en voorwaarden laten zien die naar bepaalde daden kunnen leiden.
“In Light as Feathers is de oorzaak niet eenduidig omdat vele factoren meespelen. Dat is wat mij als maker interesseert. De personages zijn tegenstrijdig in hun gedragingen. Deze tegenstrijdigheden zijn niet altijd makkelijk om naar te kijken, maar wel belangrijk omdat het iets menselijks laat zien.”

Mijn volgende film wordt nu eens… “Ik geloof dat ik nog niet helemaal klaar ben met het uitpluizen van de moeder-kindproblematiek. Ik heb een paar ideeën die ik nog op de plank heb liggen. Mijn volgende film wordt een soort kruising tussen La grande bouffe en Festen. Klinkt spannend toch? Of misschien iets totaal anders. Zoals een Scandinavische krimiserie. We zullen zien.”

Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… “Verhalen die minder eenduidig zijn. We willen te vaak een hard statement over iets horen, duidelijkheid. Maar volgens mij wordt een film rijker als het allemaal wat complexer in elkaar steekt en je wordt verward als kijker. Dat betekent ook dat je de film soms uitloopt met het gevoel dat je nog niet weet wat je ervan moet vinden. Persoonlijk denk ik dat film zich daar bij uitstek goed voor leent.”

Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven… “Ik geloof dat ik rond de elf moet zijn geweest. Ik had een fascinatie voor witte haaien. Op vrijdag mocht ik een film bij de videotheek lenen. Als ik zeurde dan mocht ik soms kijken naar een film van 12 jaar en ouder. Ik weet niet hoe het kon gebeuren dat ik Jaws meekreeg maar het is wel gelukt. Zaterdagochtend zat ik in alle vroegte in mijn eentje met een beschuitje hagelslag op mijn schoot Jaws te kijken. Doodeng vond ik het. Tot het moment dat de haai uit het water kwam. Toen heb ik hem teruggespoeld en op stil gezet. Bekocht voelde ik me door dit papier-maché monster. Maar het leerde me wel, als je iets van dichtbij goed observeert, is het minder eng… soms dan.”

Te zien op het Filmfestival van Toronto, op het Nederlands Film Festival, en vanaf 4 oktober online via Picl.