A Beautiful Day in the Neighborhood

De harde journalist tegenover het zachtaardige televisie-icoon: in dit waargebeurde verhaal draait het om een rustige botsing tussen twee verschillende werelden.

Hij ziet zichzelf als een bijzonder bekwame onderzoeksjournalist, maar zijn werkgever Esquire stuurt journalist Lloyd Vogel op pad met een kleinschalig verzoek waar geen eer aan te behalen lijkt: hij moet een kort interview afnemen met Mister Rogers (1928-2003), de zingende, poppenspelende presentator die nationaal gekoesterd wordt om zijn jarenlang lopende kinderprogramma. Het interview blijkt de opmaat voor meer gesprekken, en Vogel raakt steeds geïntrigeerder door die kalme, charismatische man die niet alleen vragen beantwoordt maar tussendoor ook zelf veel vragen stelt.

Een geijkte biopic is A Beautiful Day in the Neighborhood niet en wil de film ook nergens zijn, ondanks de waargebeurde kern van het verhaal. Dat valt te prijzen. Regisseur Marielle Heller neemt de tijd voor de persoonlijke ontwikkeling tussen Vogel en Rogers, die zich vooral in gesprekken ontwikkelt. Het tempo ligt daardoor soms laag, het verhaal zou zich ook goed lenen voor een toneelstuk, maar dat geeft de onderlinge verstandhouding ook wel iets prettig intiems. Matthew Rhys speelt bovendien verdienstelijk als aanvankelijk botte journalist, terwijl Tom Hanks zich van een innemend houterige en ouwelijke kant laat zien als het bescheiden televisie-boegbeeld.

Lastig is wel dat bij dit alles achtergrondkennis wenselijk lijkt. A Beautiful Day in the Neighborhood is als afzonderlijke geschiedenis weliswaar goed te volgen, maar leunt toch deels op de iconische status die Rogers onder Amerikanen heeft. En buiten Amerika veelal niet – ikzelf kende hem alleen van naam. En echt gefascineerd door hem raakte ik helaas geen moment. Ik zag steeds dezelfde kalme, geduldige, liefdevolle, kreukvrije man, met oog voor ieders afzonderlijke verhaal, en dus ook voor dat van Vogel.

Maar waar blijft de rafelrand? De pijn? Misschien is Rogers’ voornaamste kenmerk, afgaande op deze film maar ook op de vele stukken die er in de loop der jaren over hem geschreven zijn, wel zijn onkreukbaarheid, die hem als half-mythische figuur vast intrigerend maakt maar als filmpersonage vrij oppervlakkig. En ook het traject van de cynische journalist die geleidelijk ontdooit is allerminst verrassend te noemen; Vogels band met zijn vader herstelt zich enigszins, hij krijgt na zijn ontmoetingen met Rogers eindelijk oog voor zijn gezin, hij schrijft uiteindelijk een enorm profiel over die ontmoetingen.

Moet een film dan per se verrassen? Nee, maar wel op een zeker niveau iets bieden dat je niet direct ziet aankomen. A Beautiful Day in the Neighborhood kabbelt prettig voort en dat past ongetwijfeld goed bij Mister Rogers, voor velen zal dat zelfs zijn grootste aantrekkingskracht geweest zijn. Maar de film glijdt daardoor net zo makkelijk van je af als een zoveelste televisie-uitzending of krantenstukje, precies het soort waarvoor Vogel in eerste instantie zijn neus ophaalt.