Prénom Carmen #48

Carmen Felix schrijft over mainstream, genre en niche.

Even serieus, is er iets zieliger dan volwassen Disney-fans? En nee, dan heb ik het niet over doodnormale mensen die een bepaalde Disney-film wel geinig vinden of een Disney+-account hebben (ik!) of Wibi Soerjadi die levensgrote Mickey Mouse-poppen in z’n poldermansion verzamelt.

Ik heb het dan echt over de volwassen mensen (vaak mannen, laten we even heel eerlijk zijn met elkaar) die stoom uit hun oren stoten als ze weer eens horen dat er een Disney-film wordt geremaket, maar dan met wat moderne aanpassingen. Lieve mensen, de Disney Corp. gaat dat alleen nog maar meer doen komende jaren, denk in vredesnaam aan je bloeddruk!

En ja, dan heb ik het natuurlijk over De kleine zeemeermin die opeens – god verhoede – Zwart bleek te zijn en de boze reacties, boycots en thinkpieces die daarop volgden. Maar ik heb het ook over de hartstikke verse ophef over Rachel Zegler. De Hollywoodster, die je misschien kent uit Spielbergs West Side Story (of Shazam! Fury of the Gods als je een van de zes mensen bent die die film heeft gezien). Zegler is – gasp! – lichtbruin, Colombiaans, Pools en… de nieuwe Sneeuwwitje. Dat is allemaal leuk en aardig, maar ze heeft ook nog eens een mond waar ze graag mee praat.

Madame is namelijk in opspraak geraakt om verschillende dingen. Ten eerste dus omdat ze niet sneeuwwit genoeg zou zijn voor de rol van meisje dat zó lekker is dat haar stiefmoeder flipt van jaloezie en een huurmoordenaar op haar afstuurt die vervolgens (nogal onprofessioneel) verliefd op haar wordt. Ten tweede omdat ze de dag van de diehard Disney-trollen even flink kwam verpesten toen ze vorig jaar, in een interview dat sinds kort circuleert, beweerde dat het verhaal van Sneeuwwitje wel toe is aan een iets vrouwvriendelijker update.

Zegler vertelt in het interview dat het originele verhaal een beetje gênant is omdat het volledig draait om een gast die Sneeuwwitje stalkt, terwijl de meid zelf nul zeggenschap heeft in wat ze wil. Volgens columnist Amon Warmann van Empire heeft ze een punt, ik parafraseer: ‘Allereerst, als je zo’n fan bent van de originele tekenfilm, relax – die verdwijnt niet. Verder zegt Zegler best iets zinnigs. Sneeuwwitje wordt wakker gekust door een man die haar al de hele film aan het achtervolgen is.’ Ook acteur Kristen Bell is niet weg van de versie uit 1937, zij zegt de film te gebruiken als wijze les voor haar kinderen, over consent en je grenzen aangeven, ‘want je kan iemand echt niet kussen als ze aan het slapen zijn!’

Ook de dwergen krijgen in de nieuwe film een opknapbeurt, niet door ze allemaal boomlang te maken maar door slechts een van de sidekicks een groeistoornis te geven. Heel benieuwd hoe dat uitpakt. Eerlijk, dit soort discours rondom een van de saaiste Disney-verhalen die er zijn, zorgt in elk geval dat het minder slaapverwekkend is voor mij – iemand die graag zo ver mogelijk van Disney-volk en hun obsessies wil blijven (sorry Wibi). Misschien ga ik wel kijken?