Prénom Carmen #21

Zwelgen in politieke duisternis

Years and Years

Carmen Felix schrijft over mainstream, genre en niche en gaat haar mening niet onder bioscoopstoelen of loungebanken steken.

Voor iedereen die de verkiezingen van 17 maart jl. als een dikke vette nederlaag voor links heeft ervaren en nu nog altijd lamgeslagen thuis op de bank zit te tobben over die onverwoestbare steun aan VVD, de pijnlijke winst van Forum voor Democratie en de gênante entree die JA21 in de Tweede Kamer maakte: I feel you. We zouden niet verbaasd mogen zijn, maar pijn doet het toch.

Het enige wat ons kan redden in politiek donkere tijden (naast een tijdje lekker je Twitter- en Instagram-accounts verwijderen zodat je niet meer elke dag geconfronteerd wordt met de shitshow waar we in leven) is escapisme. Een coronapandemie, een land met extreemrechts sentiment, het klimaat dat steeds verder en sneller aftakelt en een economische crisis die wacht om toe te slaan: we verdienen het nu meer dan ooit om de gordijnen dicht te rukken en ons te laven aan films die ons lekker laten voelen. Lekker lachen, misschien wat jeugdsentiment, totaal andere werelden vol gnomen en orcs. Toch? Ach, dat kan altijd nog. Wat ik graag doe als ik me slecht voel over iets waar ik weinig aan kan doen? Mezelf nog dieper ingraven in dat rotgevoel en films optrommelen die bevestigen hoe shit de wereld op dit moment is. Leg deze tactiek maar niet voor aan je therapeut, ik heb niks om te onderbouwen dat dit ook maar enigszins helpt. Maar toch haal ik er iets uit. Jij misschien ook wel.

Daarom een klein rijtje films om je aan te laven. Niet perse dijenkletsers dus ik snap het totaal als je ook gewoon zin hebt om alle Police Academy-films op te zetten komende tijd. Andere tip: ga lekker 14 seizoenen Will & Grace kijken en negeer alles wat ik je hierna aan ga raden. Maar voor iedereen die net zo’n masochist is als ik, kijk onderstaande activisme- en politiekvehikels en huil met me mee.

Kijk Bob Roberts (Tim Robbins, 1992) als je zin hebt om te lach-huilen om de herkenbaarheid: de film laat zien hoe het eruit ziet als een rechtse politicus zich met behulp van gore trucjes en een smear campaign richting de winst beweegt. (En neem als toetje de sequel-podcast Bobbo Supreme die Robbins vorig jaar in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen maakte.)

Check de miniserie Years and Years (Russell T. Davies, 2019), een soort Black Mirror maar dan extreem realistisch, over de aftakeling van een natie, het klimaat, een uitbraak van een vreemde ziekte en ja hoor: de opkomst van een nare populist (nota bene gespeeld door Emma Thompson).

Overweeg de biopic Malcolm X (Spike Lee, 1992), over een voor die tijd radicale activist waarvan we allemaal weten hoe het met ‘m afliep. Desalniettemin verdienen Spike Lee en Denzel Washington je kijkbeurt.

Waag je aan de documentaire She’s Beautiful When She’s Angry (Mary Dore, 2014) en verdiep je eens in de vrijheidsstrijd van vrouwen zonder terug te vallen op ‘ze is iemands dochter’-retoriek.

Kijk de Nederlandse documentaire Allen tegen allen (Luuk Bouwman, 2019) om de paralellen te zien in hoe in 1931 massaal Nederlanders radicaliseerden en zich bij allerlei fascistische bewegingen aansloten en wat er op dit moment in ons land gaande is. Dat wordt schuddebuiken en gillen om hoe herkenbaar het allemaal is! Sorry.

Geschreven door Carmen Felix