Focus: Jubileum Digna Sinke

Digna Sinke viert haar vijftigjarige jubileum als veelzijdige filmmaker en producent. Het Ketelhuis blikt in Zondagmiddag met Digna Sinke met de nuchtere duizendpoot terug op haar filmleven. Ook vertoont het filmtheater drie films uit haar oeuvre.

Twee jaar geleden noemde Mariska Graveland Digna Sinke in een artikel in Filmkrant ‘de Nederlandse Agnès Varda’. Een goede vergelijking, want Sinke mijdt net als Varda platgetreden paden. Geen formulewerk, maar films vanuit een persoonlijke interesse, waarbij Sinke zich net als Varda even makkelijk beweegt in documentaire als in fictie. Ook spreekt uit het werk van beiden gevoel voor vergankelijkheid. Dat zat al in Sinke’s eindexamenfilm Groeten uit Zonnemaire (1972), waarin een vrouw na jaren terugkeert naar haar geboortedorp en ziet dat alles is veranderd.

Bijna veertig jaar later leverde Sinke’s gevoel voor het verstrijken van de tijd de prachtdocumentaire Weemoed & wildernis (2010) op. De film, op 11 december te zien in het kader van Zondagmiddag met Digna Sinke, volgt over een periode van vele jaren hoe op het eilandje Tiengemeten boerenbedrijven plaats moeten maken voor ‘wilde natuur’. Scherp en vaak hilarisch toont Sinke de Hollandse ambtelijke vergadercultuur, maar ook de pijn van de boerengezinnen die van het eiland moeten verdwijnen. Parallel aan dit veranderingsproces vertelt Sinke in voice-over over de dramatische verandering in haar eigen leven door het overlijden van haar man.

Vasthouden, niet vergeten, dat zijn sleutelbegrippen in Sinke’s werk, maar haar oeuvre is veelzijdiger dan dat. Terecht vertoont het Ketelhuis ook haar speelfilm Belle van Zuylen – Madame de Charrière (1993). In het historische drama heeft de in 1740 geboren adellijke Belle van Zuylen lak aan de patriarchale mores van haar tijd. Ze ontvlucht haar echtgenoot, schrijft romans en toneelstukken, componeert muziek en heeft als late veertiger acht jaar een (brieven)relatie met een twintig jaar jongere Fransman. ‘Een achttiende-eeuws vrouwenportret dat geen moment verouderd aandoet’, oordeelde Filmkrant.

Ook te zien op 11 december is After the Tone (2014), dat nog eens Sinke’s originaliteit bewijst. Het experimentele drama gaat over de vraag hoe goed we mensen in onze omgeving kennen. Als een man plotseling van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn, spreken collega’s en familie maandenlang zijn voicemail in. We zien nooit een personage in beeld, maar horen alleen de ingesproken berichtjes. Het resultaat is een beklemmend beeld van het anonieme leven in onze tijd.

Zondagmiddag met Digna Sinke | 11 december | Het Ketelhuis, Amsterdam