Focus: De blik op Azië

Yuni

Op de veertiende editie van het CinemAsia Film Festival zijn ruim dertig Aziatische films te zien, allen Nederlandse premières. Samen geven ze inzicht in de stand van zaken in de Aziatische cinema.

Het komt zelden voor dat we een stukje over een festival beginnen met de jury, maar nu toch maar wel, want CinemAsia heeft dit jaar een ijzersterke jury voor de beoordeling van de competitiefilms. Journalist en ex-IFFR-directeur Emile Fallaux en manager van het IDFA Bertha Fund Isabel Arrate Fernandez zitten erin, maar de opmerkelijkste naam is Wang Xiaoshuai.

Deze Chinese filmmaker hoorde in de jaren negentig bij de zogenoemde Zesde Generatie Chinese filmmakers. Met zijn films hekelde hij de het materialistische China. In een interview in Het Parool tien jaar geleden nam hij geen blad voor de mond: “Vroeger hadden we het maoïsme en nu extreem materialisme. Wie rijk is, is keizer. Er is een enorme polarisatie tussen mensen die zich kapot werken maar niet rond kunnen komen, en een groepje steenrijke zakenlieden en autoriteiten die zich alles kunnen permitteren.”

Wangs films bleven op internationale festivals prijzen winnen. Fijn dat CinemAsia in het Master-programma zijn meest recente film So Long, My Son (2019) vertoont. De film voert twee stellen op die zich tussen 1980 en het heden proberen aan te passen aan het veranderende China. De film leverde hoofdrolspelers Wang Jingchun en Yong Mei op de Berlinale de prijs voor beste acteur en actrice op.

Naast Wang maken nog drie uitstekende filmmakers ieder met een film deel uit van het Masters-programma: van Ann Hui is Love After Love (2020) te zien, van Stanley Kwan Lan Yu (2001), en van Ryusuke Hamaguchi Wheels of Fortune and Fantasy, die uitkwam in 2021, hetzelfde jaar als Hamaguchi’s succesvolle, Oscar-winnaar Drive My Car.

De competitie telt acht films van nieuwe talenten én gevestigde filmmakers. De films, allemaal prijswinnaars op internationale festivals, tonen de rijkdom van thema’s en genres in de Aziatische cinema. De titels op een rij: Hand Rolled Cigarette (Chan Kin, Hongkong, 2020), Yuni (Kamila Andini, Indonesië, 2020), White Building (Kavich Neang, Cambodja, 2021), Missing (Shinzo Katayama, Japan, 2021), Aloners (Hong Sung-eun, Zuid-Korea, 2021), Taste (Lê Bào, Vietnam, 2021), Ripples of Life (Wei Shujun, China 2021) en Whether the Weather Is Fine (Carlo Franciso Manatad, Filipijnen, 2021).

Geen festival zonder debat. Na de documentaire Mein Vietnam (Hien Mai Thi & Tim Ellrich, 2020), over een Vietnamees stel dat na dertig jaar verblijf in Duitsland ruziet over blijven of teruggaan naar Vietnam, praat een panel in de OBA over verscheurdheid tussen leven in de diaspora en het verlangen naar het thuisland. Ook de filmmakers zijn daarbij aanwezig.


CinemAsia | 10 t/m 15 mei | Rialto de Pijp, Rialto VU en Studio/K, Amsterdam