Kill List

Genre-vernieuwer Ben Wheatley is in Nederland aan een inhaalslag bezig: een IFFR preview-tour, twee films in roulatie en op dvd, en ook nog even op bezoek in Rotterdam voor een Big Talk.

Jammer dat de nieuwe film van Ben Wheatley nog niet af is. De wereldpremière van A Field in England, een psychedelisch kostuumdrama over een groepje deserteurs dat tijdens de Engelse Burgeroorlog in de zeventiende eeuw gevangen wordt genomen door een alchemist om hem te helpen een schat te zoeken, was een mooie kroon op het pionierswerk van IFFR geweest. Er schijnen ook nog bergen paddenstoelen aan te pas te komen.

Voor de rol van alchemist castte Wheatley Michael Smiley, die we ook al kennen uit Kill List, die nu in een double bill met Wheatley’s Sightseers in de bioscoop en op dvd wordt uitgebracht.

Nederland is een beetje aan een inhaalslag bezig wat betreft het werk van de Engelse genre-bender. Zijn debuut Down Terrace (2009) en opvolger Kill List (2011) waren een Geheimtip van eerdere edities van het International Film Festival Rotterdam. Sightseers was afgelopen maand na een succesvolle festivaltournee die in Cannes begon al uitverkoren tot festival-preview. En een en ander wordt bekroond met een zogeheten Big Talk met Wheatley op vrijdag 25 januari.

Wheatley begon zijn carrière als animator en reclamemaker en is een van de weinige filmmakers die is doorgebroken doordat zijn webfilmfilmpjes virals werden.

Cluedo
Kill List is net als Sightseers die vorige maand al in de Filmkrant werd besproken een soort Ken Loach on the loose. Ook deze film begint als onvervalst kitchen sink-drama, waarin een stel aan het steggelen is over geldgebrek en een etentje dat ze die avond zullen geven. De mannen kennen elkaar nog uit het leger; de vrouwen zijn jonger en ontmoeten elkaar voor de eerste keer. En ergens tussen goede bedoelingen, slechte manieren en andere ongemakken aan de eettafel doet gast Gal aan gastheer Jay een job offer he can’t refuse. Het is crisis, hij heeft de verkeerde boodschappen gedaan, en het werk ligt ook al niet voor het oprapen.

Dan ontspoort het. Natuurlijk. Net zoals in Sightseers. Maar er zit systeem in. De titel verraadt natuurlijk al hoe. Er is een kill list en Jay en Gal gaan hem afwerken. Ook een manier om de crisis door te komen. Maar er zit ook systeem in, blijkt zodra de hoofdstuktitels in beeld komen: de dominee, de bibliothecaris, de politicus. Het lijkt wel een verdoemd spelletje Cluedo. Verdoemd, inderdaad, want Kill List stapelt diverse soorten geweld op elkaar. Het begint met het verbale geweld aan de eettafel, dan volgt het fysieke geweld, dat uiteindelijk in dienst blijkt te staan van iets metafysisch, iets occults.

Het is grappig, bruut, wreed en onaangenaam. En heel stiekem ook een beetje een metafilm, eentje die over het genrefilmen zelf gaat, en ons menselijke verlangen naar geweld in de kunsten.