Filmbladen – 23 februari 2016

Wat is er verder over film te lezen? De Filmkrant bespreekt maandelijks de opvallendste publicaties. Deze keer: Brit flicks vol moordende kinderen.

Het Filmfestival Rotterdam had het al opgemerkt, en ook IMAGINE, de nieuwe naam van Amsterdam Fantastic Film Festival, signaleert het: een new wave van sterke Britse films. Onder de titel Anarchy in the UK heeft het IMAGINE-festival een themaprogramma samengesteld met naar verluidt verontrustende genrefilms als mum & dad (Steven Sheil), eden lake (James Watkins), donkey punch (Olly Blackburn), the children (Tom Shankland) en chemical wedding (Julian Doyle). Te zien van 15 t/m 26 april 2009 in Pathé Tuschinski, maar wie nu al wat meer wil weten van die verse golf Brits bloed kan terecht bij de filmdatabase BritFlicks (britflicks.com) voor synopsissen en korte oordelen over deze films, die bijna allemaal over gierend ontspoorde kinderen gaan. Dat maakt zeker nieuwsgierig, vooral the children klinkt veelbelovend: ‘Wat begint als een ontspannen familiefeest verandert langzaamaan in een gruwelijke overlevingsstrijd als de kinderen één voor één een mysterieuze ziekte krijgen en zich tegen de ouders keren.’ Met Eva Birthistle (ae fond kiss) en Stephen Campbell Moore (bright young things), en gebaseerd op een scenario van Paul Andrew Williams, die in london to brighton ook al geen rooskleurige toekomst voor ons kroost schetste. Het Britse Eye for Film trekt parallellen met the village of the damned (1960) en Narciso Ibáñez Serradors who could kill a child? (1976), een van de beste horrorfilms ooit gemaakt, waarin een vakantievierend stel op een zonnig eiland wordt belaagd door moordbeluste kinderen, en zo voor het dilemma komt te staan om zelf een kind van het leven te beroven. En dan is er nog Cronenbergs angstaanjagende the brood, met nog meer bloedjes van kinderen.

Vervloekt
‘Talk of the day’ op Britse filmwebsites en tijdschriften als UK Screen en Sight and Sound is natuurlijk ‘homegrown’ slumdog millionaire. Danny Boyle stond met shallow grave en trainspotting aan de wieg van een eerdere Britse golf, in de jaren negentig. Boyle zegt in Sight and Sound dat hij dolgraag een vervolg op trainspotting wil maken: “De acteurs hebben me verteld dat ze daar ook wel in geïnteresseerd zijn, maar het probleem is dat ze er nog niet oud en slecht genoeg uitzien.”
Sight and Sound roept een andere Britse film, better things, uit tot Film van de maand. Het tijdschrift signaleert een overeenkomstige stijl met landgenoten Lynne Ramsay en Andrea Arnold, die ook met contemplatieve aandacht kijken naar kleine, alledaagse details. ‘Terwijl de achtergrond van drugs in een klein plaatsje niet nieuw is in de Britse cinema, creëert Duane Hopkins’ film een sociaal landschap van Engeland dat we nooit eerder hebben gezien: een mengeling van het landelijke Cotswolds en het saaie, vervloekte Noord-Frankrijk van Bruno Dumont.’ Kinderen, drugs of bloed lijken constanten in de huidige Britse cinema. Het zou nog lang onrustig blijven in de cottages.

Mariska Graveland