The Farewell Party

Een lichtvoetige film over euthanasie? Het kan, bewijst de Israëlische publiekslieveling The Farewell Party van Tal Granit en Sharon Maymon.

De Engelse titel van deze Israëlische film is een stuk omfloerster dan de originele Hebreeuwse. Mita Tova heette de film in haar thuisland, en dat betekent letterlijk ‘de goede dood’. Voor de internationale markt werd het The Farewell Party, een dubbel te interpreteren woordspeling: de film toont een reeks ‘afscheidsfeesten’, maar draait ook om de groep mensen die dat afscheid komt veroorzaken.
Wanneer hun vriend Max, die doodziek is zonder enig zicht op verbetering, om hulp vraagt, bekokstooft een groep senioren een plan om hem te helpen: knutselaar Yehezkel (Ze’ev Revach) en dierenarts Daniel (Ilan Dar) fabriceren een machine waarmee Max zijn eigen zachte dood kan veroorzaken. Maar daarmee is de kous niet af: in een bejaardenhuis blijft zoiets niet geheim, en al snel stromen de verzoekjes om de machine binnen. Maar waar trek je dan de grens? Het klinkt zwaarmoedig, maar regisseurs/scenaristen Tal Granit en Sharon Maymon houden het verrassend luchtig en kluchtig — niet voor niets won hun film op het afgelopen IFFR bijna de publieksprijs.
Het nuanceverschil tussen de oorspronkelijke en de vertaalde titel, spreekt boekdelen over het verschil in impact dat de film kan hebben in haar thuisland tegenover hier in Nederland. Zoals regisseur/scenarist Tal Granit het zelf zei in het interview dat ik in Rotterdam met de makers had: "Het grootste deel van de Israëlische bevolking is seculier, maar de staat is religieus." In Israël is euthanasie verboden, en is de film, hoe zachtmoedig ook, onderdeel van een maatschappelijk pleidooi om daar verandering in te brengen. Hier is de context anders, en daarmee verliest de film iets aan urgentie. Maar de humor blijft uitstekend overeind.

Joost Broeren