Cinedix #2

Film-ABC waarin filmliefhebber Paul Kempers lemma’s van een hedendaags cinematografisch lexicon in niet-lineaire volgorde aaneenrijgt. Van ‘borderline-montage’ tot Roemeense postproductie’.

Gouden Kalf
Een met nepgoud overdekte rundertrofee, die jaarlijks wordt uitgereikt aan de fine de la fleur van de vaderlandse filmindustrie. Aangezien de prijs al vijfentwintig jaar bestaat heeft ze als vanzelf een zekere status verworven, wat tot uitdrukking komt in de nog steeds groeiende media-aandacht voor de uitreiking. Genomineerden worden aan de tand gevoeld, vakkundig in de watten gelegd en stroop om de mond gesmeerd (“Cees, overdrijf ik als ik je namens alle kankerpatiënten van Nederland dank voor je werkelijk meesterlijk terminale euthanasieperformance in Simon? En Jean, heb ik het bij het verkeerde eind als ik zeg dat jouw Floris qua ongecontroleerde paardendressuur een mijlpaal betekent in de naoorlogse, vaderlandse entertainmentindustrie?”).
In vergelijking tot het Oscar-spektakel ontbeert de Gouden Kalf-uitreiking glamour, maar dat zou wel eens kunnen veranderen. Door de jaren heen lukt het notoir verlegen regisseurs, acteurs, cameramannen en producenten steeds beter om langgerekte, vlot geformuleerde dankwoorden uit te spreken waarin niet alleen iedereen wordt bedankt die met de film te maken heeft gehad, inclusief de emotioneel verwaarloosde hamster van dochtertjelief, maar ook diep wordt ingegaan op de eventueel ongelukkige jeugd van de prijswinnaar en zijdelings nog een harde noot wordt gekraakt over de staat van de Nederlandse film.
Hoewel jaloerse cynici beweren dat het winnen van een Gouden Kalf hetzelfde is als het behalen van de vetleren plak van de Avondvierdaagse, zetten de organisatoren van het Nederlands Film Festival alles op alles om de Kalveren de allure te geven die hen toekomt. Gedaan zal het zijn met de minachting van whisky-doorlopen acteurs als R. de G., die het bestond om de prijs vloekend uit het autoraampje te kinkelen. Gedaan met de schampere opmerkingen in de wandelgangen, waar de jalousie de métier omhoog kruipt in beduimelde champagneglazen en moeizaam omhooggestuwde pseudo-Verbaan-decolletés. De komende vijfentwintig jaar zal het Kalf in het teken staan van de Aanbidding – zoals het cinematografisch bladgoud betaamt.
Zie ook: naijver, carrièrelift, schouderkloppen.

Afvoerputje
Vaktechnische omschrijving voor cinefiel nachtcafé. De plek waar acteurs, eenzame critici en wannabe-regisseurs elkaar in verschillende standjes ontmoeten en bekentenissen doen waar ze de volgende dag spijt van hebben. Ondanks de wat negatieve bijklank kan een bezoek aan het afvoerputje vruchtbaar zijn: het is namelijk in de twilight zone tussen nacht en dag dat megalomane plannen ontstaan die het aangezicht van de nationale cinema ingrijpend beloven te veranderen. Zeer geheime bronnen uit het hart van het bekendste afvoerputje van Nederland, Café Weber, melden dat er momenteel hard gewerkt wordt aan het scenario van een “historische publieksthriller” over “het best bewaarde geheim van Nederland”, onder regie van Hans Teeuwen. Het geheim betreft het bestaan van een vergeten, maar nog steeds actieve Noord-Hollandse seniorenverzetsgroep, die zich zou ophouden in geheime cellen onder de Afsluitdijk en ’s nachts vergeldingsacties onderneemt. Een en ander zou gebaseerd zijn op “restmateriaal-onder-embargo” van dr. Lou de Jongs monumentale serie Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog.
Zie ook: pseudologia fantastica, partizanenfilm, Omroep Max.