Actie! Op de set van The Windmill Massacre

Datum 06-07-2016
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 389
Deel dit artikel

V.l.n.r. Marcel de Hoogd (geluid), DoP Bart Beekman, Patrick Baladi, Charlotte Beaumont en Fiona Hampton. Foto: Bob Bronshoff

Duivendrechtsekade 80, 1096 AH Amsterdam, 17 november 2015, 14.22 uur

“Volgens mij zijn die vijf minuten pauze allang voorbij”, zegt regisseur Nick Jongerius tegen Bart Klever, die wat loopt te ginnegappen in een enorme loods van Singel Studio aan de Duivendrechtsekade. Jongerius – een bekertje koffie in zijn hand, koptelefoon op zijn hoofd, het script in zijn kontzak – wil door, maar zijn geduld wordt op de proef gesteld. “We moeten nog even op de meiden wachten”, zegt cameraman Bart Beekman.

Jongerius studeerde in 2003 samen met Erwin van den Eshof af aan de Filmacademie met het gruwelsprookje Vrouwenvlees, over een naar vrouwenvlees smachtende slagersknecht. Drie jaar later namen de jonge pioniers met een beperkt budget in 25 dagen Dood eind (2006) op, de eerste Nederlandse horrorfilm die in jaren de bioscopen haalde.

De ambitie met de ‘supernatural horrorthriller’ The Windmill Massacre ligt over de grens. De crew is Nederlands, maar de film is Engels gesproken en heeft met Klever, Noah Taylor (Almost Famous, 2000; Lara Croft: Tomb Raider, 2001; Edge of Tomorrow, 2014), Ben Batt (Captain America: The First Avenger, 2011), Charlotte Beaumont (Jupiter Ascending, 2015; Broadchurch, 2013-17), Patrick Baladi (The Office, 2002-3), Fiona Hampton (Kingsman: The Secret Service, 2014) en Adam Thomas Wright (The Awakening, 2011; Altar, 2014) een grotendeels internationale cast.

Zij spelen een groepje internationale toeristen, dat in de Hollandse polder ten prooi valt aan een moordzuchtige molenaar, uitgerust met een zeis en spijkerklompen. Zijn ideale molen vond Jongerius in Ruinen, Drenthe: de Zaandplatte, een met riet bedekte beltmolen. Er vinden ook buitenopnamen plaats in Beneden-Leeuwen en Varik, gelegen aan de Waal, maar het interieur van de schuur waar de toeristen een veilig heenkomen zoeken nadat de eerste uit de groep het loodje heeft gelegd, is nagebouwd in de studio. Op de grond liggen herfstblaadjes, in het decor is een boom door de wand van de schuur gestort.

“Let’s go, guys!”, zegt Jongerius als de acteurs hebben plaatsgenomen op de half vergane stoelen en banken rond de potkachel die in het midden van de schuur staat (in het kacheltje zit een felle lamp, die knispert als een vuurtje). “I’m not in the scene, actually”, zegt Klever, die als eerste was gaan zitten. “Yes, you are in the scene, but not in the shot”, riposteert Jongerius.

“Okay guys, now everybody’s here, let’s do a rehearsal”, zegt opnameleider Evert van Setten. Jongerius vraagt of Beaumont haar aansteker heeft, legt nog een keer uit wat er door haar hoofd gaat en wat ze precies met de aansteker moet doen. Na de eerste repetitie overlegt Jongerius met Beekman. De bank moet een stukje naar achter, anders kan de camera niet goed in de buurt komen en is niet te zien wat Beaumont precies doet.

“Okay, here we go”, zegt de opnameleider nadat een dame van de make-up nog wat aan Beaumonts haar heeft staan plukken. “En we draaien!” De spanningen rond het kacheltje lopen hoog op. “What’s your problem?”, bitst Fiona Hampton. “What’s my problem?! I’m stuck in a shed with a psychopath!”, luidt het typische horrorfilm-antwoord van Patrick Baladi.

Na drie takes lijkt Jongerius tevreden. “How did it feel for you, Charlotte?”, vraagt hij aan Beaumont. Ook zij is tevreden, maar Beekman gooit roet in het eten: er is een heel klein stukje onscherp. “Okay guys”, zegt Jongerius. “Let’s do one more take.” Buiten beeld, onderuitgezakt in een half vergane fauteuil, steekt Klever zijn beide duimen omhoog. ”Jij bent de baas!”