Actie! Op de set van De goede dood

Spechtlaan 2, 2111 GM Aerdenhout, dinsdag 5 juli 2011, 10.26 uur

“Kijk, een buizerd!” Tussen de repetities door, in de immense tuin achter de ook al immense vrijstaande villa in Aerdenhout, wijst Huub Stapel opeens omhoog. En niet veel later staat iedereen, cast én crew, omhoog te turen. “Waanzinnig”, roept de acteur.

Het moment tekent de opnamen; hoewel de tijdsdruk groot is en er zware kost wordt behandeld, is het weldadig ontspannen op de set.

De goede dood is het speelfilmdebuut van Wannie de Wijn, die nog de meeste bekendheid geniet door zijn rol van dorpspolitieman in de VARA-serie Vuurzee (2005-9). De Wijn schreef zelf het scenario en regisseerde het stuk eerder al met veel succes op toneel: het werd 120 keer opgevoerd, vaak voor uitverkochte zalen, en in 2008 bekroond met de Toneel Publieksprijs.

De complete originele cast is present in de verfilming: naast Huub Stapel dus ook Will van Kralingen, Peter Tuinman, Wilbert Gieske, Hans Thissen en Saskia Bonarius. “De chemie tussen de acteurs is de belangrijkste reden voor de film”, aldus Maarten van Hemmen, een commercial-producent die ook zijn eerste speelfilm maakt. “Iedereen werkt belangeloos mee.” “Belangeloos? Belangeloos?”, zegt Stapel quasi-verontwaardigd. “Er moet geld bij!”

Stapel speelt Michael, een arrogante zakenman. Zijn vader Bernhard (Gieske) gaat dood, maar naar diens zin niet snel genoeg. Daarom heeft hij een bevriende huisarts (Tuinman) gevraagd om hem erbij te helpen. Morgen. Voor het zover is, komt de hele familie samen.

In de tuin ziet Michael zijn jongere, autistische broer Ruben (Thissen) terug. Ruben staat met zijn jas aan, een koffer en plastic zak in beide handen, midden in de tuin. Met een biertje onder handbereik slaat Michael hem bij wijze van groet onhandig hard op de schouder. “Hé Rubie ouwe reus, kon je het een beetje vinden?”

Michael loopt naar de keuken (‘Voeten vegen’ staat er buiten beeld op de schuifpui; het huis is geleend van een vriend van producent Pim Wallis de Vries) en maakt met veel bravoure een cocktail voor zijn broertje. “Je hebt uren staan wachten op het station”, legt De Wijn uit aan Thissen. “Je klokt het zo naar binnen, ook al was het paardenpis.”

Cameraman Lex Brand steekt zijn duim op. “Over drie minuten zijn we operationeel”, roept de regieassistent. “Het is fijn om met zo’n ervaren cameraman en cast te werken”, zegt De Wijn. “Ik heb nog niet zo veel verstand van film.”

Het belangrijkste verschil met theater is dat je met film makkelijker focus kunt aanbrengen, meent De Wijn. “Je kunt nog harder sturen waar het publiek naar moet kijken. De beelden doen een belangrijk deel van het werk, dus je hebt minder taal nodig. Het toneelstuk was een bombardement van taal; in de film is er minder ‘wat’ en meer ‘hoe’.”

Dan vragen de acteurs De Wijns aandacht. “Jij begint in de hal, Saskia”, zegt de regisseur tegen Saskia Bonarius, die dochter Sam speelt. Ook Will van Kralingen, die de aanstaande weduwe speelt, wordt haar plaats gewezen: “Jij bent aan het begin van de scène nog in de keuken.” Stapel vraagt ginnegappend of er nu wel of niet een dop op zijn bierflesje zit.

Terwijl de scène zonder al te veel problemen met twee camera’s wordt opgenomen, zit uitvoerend producent Van Hemmen in de voortuin ontspannen de achterklap-pagina van nu.nl te checken. “Het gaat gesmeerd. Gisteren haalden we dertien minuten screentijd. Iedereen is enorm gemotiveerd. We maken deze film zonder geld van de fondsen of een omroep. Omdat we denken dat het een succes wordt. Dan kunnen we iedereen alsnog geven wat ze verdienen.”

De goede dood Nederland, 2012 | Regie Wannie de Wijn | Scenario Wannie de Wijn, Jeroen van den Berg m.m.v. Saskia Bonarius | Camera Lex Brand | Montage Tanya Fallenius | Productie Electric ZOO, Wallis Filmproducties | Uitvoerend producent Maarten van Hemmen | Art direction Kris Meinema/ArtPact | Met Wilbert Gieske, Huub Stapel, Will van Kralingen, Peter Tuinman, Hans Thissen, Saskia Bonarius | Kleur, 90 minuten | Distributie Wild Bunch | Te zien februari 2012