WONDERFUL TOWN

Van de natuurramp zelf is weinig meer te zien in de kleine Thaise kustplaats uit wonderful town, maar nieuw geluk schiet er moeilijk wortel. De tragiek komt als een verraderlijke vloedgolf naderbij geslopen.

De bedrieglijk ingetogen Thaise liefdesgeschiedenis wonderful town, die eerder dit jaar op het Filmfestival Rotterdam een van de drie winnaars van een Tiger Award was, begint met water. Een kalm golvend oppervlak dat plotseling in schuimende beroering raakt. Met de tsunami die dood en verderf zaaide rond de Golf van Bengalen in ons achterhoofd werpt zo’n openingsbeeld als een donkere metafoor zijn schaduw vooruit.
De Thaise filmmaker Aditya Assarat situeert de argeloze ontmoeting tussen een jonge architect uit Bangkok en de eigenaresse van een klein hotelletje in de streek die eind 2004 door die vloedgolf werd getroffen. De meeste sporen van dat drama zijn inmiddels uitgewist. Alleen naast het bouwproject waar de bescheiden jongeman toezicht houdt — geen van zijn collega’s was bereid naar deze uithoek in de provincie te gaan — staan nog lege, door het water vernielde huizen. Men zegt dat het er spookt. Wie weet, misschien had de architect daar dus beter niet rond kunnen kijken, al zal het nog lang duren voor de zich geruisloos opbouwende dreiging aan het daglicht komt.

Argeloos geluk
Heel lang verkeert het verhaal van wonderful town in de fase van het kalme water. Sinds de ramp komen er nauwelijks nog gasten in het hotel. Nieuwsgierig ruimt de eigenaresse de kamer van de bezoeker uit de hoofdstad op. De blikken die ze uitwisselen laten weinig te raden over. Assarat koerst misschien wat snel op hun verhouding af, maar hij weet dat argeloze nieuwe geluk hoopvol, speels en teder uit te tekenen. Ook de man heeft, zo leren we, iets pijnlijks achter zich gelaten. Zelfs wanneer de jaloerse broer van de vrouw op het toneel verschijnt lijkt er nog weinig aan de hand. Hij kan heel goed zijn ware bedoelingen verbergen.
wonderful town is de tweede lange regie van Assarat (1972), die eerder prijzen won voor zijn korte afstudeerfilm motorcycle (2000) en daarnaast documentaires, ander kort werk en videoclips maakte. Zijn filmopleiding kreeg hij in Amerika, maar de mooi gecomponeerde, rustig observerende stijl van wonderful town verraadt de invloed van de Taiwanese voorbeelden die tegenwoordig veel jonge Aziatische filmmakers inspireren. Inclusief de bijna verplichte scootertjes, hier als dreigende opmaat voor een tamelijk abrupte ontknoping.
Daarmee wordt het een noodlotsdrama waarin Assarat, als je het zo zou willen zien, drie manieren om het leven tegemoet te treden aan elkaar knoopt. De jonge architect is de stadse twijfelaar die op het laatste moment besluit weer op zijn schreden terug te keren. De broer zit vol broeiende, explosieve opstandigheid en de jonge vrouw is degene die rampen stil en lijdzaam wachtend over zich laat komen. Het leven zelf weet van niets en stroomt onaangedaan verder.
Voordat wonderful town werd geselecteerd voor de Rotterdamse Tiger-competitie was deze ontroerende tragedie op het toonaangevende festival in het Zuid-Koreaanse Pusan al bekroond met de New Currents Award.

Leo Bankersen