Umami

In deze Franse dramedie besluit sterrenchef Gérard Depardieu naar Japan af te reizen om de kracht van umami te ontdekken. Anders dan de koks in zijn film blijkt regisseur en schrijver Slony Sow niet in staat om de zeven smaken harmonieus samen te brengen.

Chef-kok Gabriel Carvin (Gérard Depardieu) krijgt zijn derde ster. Toch voelt deze man op leeftijd zich leeg. In de keuken innoveert hij niet meer en zijn vrouw heeft hij verwaarloosd. Tijdens een hypnose-sessie herinnert hij zich een kookwedstrijd uit zijn jeugd, waarin hij in de finale verloor van een Japanner met een ramen-gerecht. Impulsief reist Gabriel af naar Japan, om te zien wat er van die chef terecht is gekomen. Ondertussen moet zijn familie in Frankrijk zijn restaurant draaiende zien te houden.

Depardieu is geknipt voor de rol van middelbare bromsnor. De kolossale Gabriel met zijn aardappelneus steekt prettig af tegen zijn slanke Japanse medespelers. Dat een chef-kok van zijn kaliber zich nooit eerder in de ‘vijfde smaak’ heeft verdiept is natuurlijk ongeloofwaardig, maar eten is in Umami slechts een excuus voor een verhaal over familie en vriendschap. Centraal staat de bromance tussen Gabriel en zijn voormalig concurrent Tetsuichi, al gaat de film ook over Gabriels familieleden, die zich in zijn afwezigheid moeten heruitvinden.

Het gegeven van een ouderwetse Fransman in het technologisch vooruitstrevende Japan leent zich voor een paar aardige grappen, maar na het zoveelste inkoppertje verliest lomperik Gabriel snel sympathie. Dieptepunt is een scène waarin hij zich dronken en in badjas misdraagt in Tetsuichi’s ramen-tent. Dat de ouwe zeur zich uiteindelijk toch ontpopt als goedhartige vriend van de Japanner, laat zich raden.

In het laatste halfuur belandt de film in een opmerkelijke stroomversnelling. Regisseur en schrijver Slony Sow probeert de vele losse eindjes haastig aan elkaar te knopen, wat de kijker met een onverzadigd gevoel achterlaat.

Ironisch genoeg leert de film niets van de zoektocht die de chefs doormaken. Umami is als een afgeraffeld, overvol bord, in plaats van de simpele kom soep met uitstekende ingrediënten die in de film gevierd wordt. Alleen het acteerwerk van Depardieu en zijn Japanse tegenspeler Kyôzô Nagatsuka houdt de maaltijd verteerbaar.