Through the Wall (Laavor et Hakir)

Sex and the City in orthodox Jeruzalem

Regisseur Rama Burshtein maakte eerder het succesvolle Fill the Void en is met Through the Wall terug met een eigentijdse, speelse blik op het traditionele joods-orthodoxe huwelijk.

Michal staat op het punt te trouwen als haar laffe verloofde afzegt met een simpel "Ik houd niet van je". In plaats van het hele feest af te blazen, besluit de aanstaande bruid wat anders te doen: ze duwt haar lot de gewenste kant op en gaat op zoek naar een nieuwe bruidegom. Over een maand moet en zal ze trouwen. Hoe moeilijk kan het zijn om een geschikte man te vinden?
Regisseur Rama Burshtein maakte eerder het succesvolle Fill the Void en is met Through the Wall terug met een eigentijdse, speelse blik op het traditionele huwelijk — en terug in Jeruzalem. Dertiger Michal vindt zichzelf te oud om ongetrouwd te zijn, dus daar moet wat aan gedaan worden. De locatie, de trouwjurk, de gasten, alles is er, nu nog een man. Met hulp van een huwelijksbemiddelaar ontmoet ze een hele rits potentiële partners. Maar uiteindelijk wendt ze zich tot haar geloof in de hoop dat het op tijd goed komt. Kan je zoiets wel vragen van God? Is het zo verkeerd dat ze op een wonder hoopt?
Burshteins tweede speelfilm is geen groots filmisch kunstwerk, maar heeft alle ingrediënten voor een bitterzoet verhaal, en dat is ook precies waar ze op uitkomt, gelukkig. Through the Wall is een film over de hoge verwachtingen die Michal van haar eigen leven heeft, maar buiten zichzelf zoekt. Het is de Israëlische setting die de film zo aantrekkelijk maakt, want het verhaal zelf lijkt een echo van de gemiddelde Hollywood-romcom uit de jaren negentig. Hoe maak je ruimte voor een ander als je niet eerst bij jezelf te rade gaat?
De hoofdpersoon besloot op haar vijfentwintigste orthodox te worden. Dat komt overeen met de keuzes die regisseur Burshtein maakte in haar eigen leven: zij werd ook uit eigen keuze chassidisch. Soms gaat ze in haar pogingen om ‘haar soort mensen’ toegankelijk te doen overkomen net te ver: Michals ontmoeting met een muzikant tijdens haar pelgrimstocht voelt er wat met de haren bijgesleept. Al met al zijn de karakters eigentijds en kleurrijk en toch trouw aan tradities. Dat maakt dat de film bijzonder is voor Joods publiek, maar open voor iedereen die weleens nadenkt over de liefde.
Het is natuurlijk niet zozeer het huwelijk waar Michal naar zoekt, maar genegenheid en affectie, dat geeft ze ook toe. De vervolgens wat knullige pogingen tot het vinden van de juiste match zijn aandoenlijk, maar ook cliché. Mannen lijken rare wezens die haar uiteindelijk toch niet begrijpen. Het is iets waar we in de plot doorheen moeten ploegen voor we bij het spannender laatste stuk uitkomen.
Terwijl Michal zo ontzettend haar best doet aan de man te raken, hebben haar moeder en zus minder hoop. En al die tijd is Michal blind voor iemand die heel dicht bij haar stond. Is hij dan de ware? Zelfs als Michal uiteindelijk in jurk en al de zaal binnenloopt, kan er nog van alles gebeuren.

Beri Shalmashi