The Wolfpack

Papa's zeven gevangenen

De documentaire The Wolfpack, over zeven kinderen in New York die van hun vader zelden buiten mochten komen, maakt van een ingewikkeld gezinsverhaal een sensationele geschiedenis.

Het verhaal van de Angulo-familie in New York doet denken aan het sprookje over de wolf en de zeven geitjes. Er was eens een Peruviaanse man (de wolf) op wie een hippie (moeder geit) uit de Amerikaanse Mid-West verliefd werd. Het hippiestel reisde in de jaren negentig met een busje de wereld rond en zou het liefst in de Zweedse natuur een groot gezin stichten. Zweden bleek onhaalbaar en het stel kreeg zeven kinderen, zes jongens en een meisje, in een socialehuur­appartement in de New Yorkse Lower East Side. Omdat de hippievader, die in Hara Krishna was, werken iets voor loonslaven vond, leefde het gezin van een uitkering.

Als dit het hele verhaal was, zou de Amerikaanse documentairemaker Crystal Moselle geen film over het gezin hebben kunnen maken, want niemand had er geld in willen steken. Van documentaires wordt steeds vaker verwacht dat ze een werkelijkheid tonen die, zoals het cliché wil, stranger than fiction is. Hoe bizarder, hoe beter. Documentairemakers helpen soms een handje door de werkelijkheid een bepaalde richting op te duwen. Dat gevoel bekruipt de kijker bij The Wolfpack, dat als invalshoek koos dat de kinderen van hun vader zelden buiten mochten komen.

Omdat de man, die zichzelf als een helverlichte ziel zag, New York crimineel en gevaarlijk vond, moesten zijn kinderen binnenblijven. Ze kregen onder­wijs van zijn vrouw, zodat ze niet naar school hoefden. Films waren het enige venster van de kinderen op de buitenwereld. Om de verveling te verdrijven, speelden ze die na, met als favorieten Reservoir Dogs en A Nightmare on Elm Street. Vijf jaar geleden veranderde hun leven doordat ze tijdens een van hun schaarse uitjes Moselle tegenkwamen. De filmmaakster raakte met hen bevriend en het idee kwam op om een film over het gezin te maken.

Het resultaat is The Wolfpack, dat sceptisch stemt. Welk gezin dat iets te verbergen heeft, laat een filmmaker vrijuit filmen? Moselle wordt geen strobreed in de weg gelegd. Integendeel. Iedereen praat openhartig over hoe het er in het gezin aan toe ging. Zelfs de vader. De zes jongens – hun verstandelijk gehandicapte zus is zelden te zien – lijken nauwelijks te hebben geleden onder hun ‘gevangenschap’. En waarom komen alleen de gezinsleden aan het woord? Wat merkten de buren van dit gezin? Kwamen er geen sociaal werkers over de vloer? Dat de Angulo-kinderen een curieuze opvoeding kregen, staat vast, maar The Wolfpack voelt als een goed kroegverhaal: niet onwaar, maar stevig aangedikt.