The Tourist

Sterren gapen met Johnny Depp en Angelina Jolie in de mystery romance The Tourist.

Een Europeaan die voor zijn debuutfilm een Oscar voor Beste Buitenlandse Film binnensleept, die is aantrekkelijk voor Hollywood-sterren. Een nieuw, hip speeltje, beetje vreemd maar wel lekker. En ze moeten wel want zo veel interessante regisseurs lopen er niet rond aan de Amerikaanse westkust.

Florian Henckel von Donnersmarck, ongetwijfeld oud-Duitse adel moeten Johnny Depp en Angelina Jolie gedacht hebben, da’s boeiend. De vriendelijke, boomlange Duitser die in 2007 een Oscar kreeg voor Das Leben der Anderen wilde Amerika verkennen en zij wilden hem weleens verkennen. Kwam hij ook nog met een script aanzetten waarin Depp en Jolie in Venetië mochten rollenbollen dus de boel kon niet meer stuk.

Dat script is een remake van de Franse mysteriethriller Anthony Zimmer van Jérôme Salle uit 2005, een film waarin je de ontknoping helaas al van mijlenver aan zag komen. Zo ook hier. Een onwetende passant (Depp) wordt door een femme fatale (Jolie) ingeschakeld om de politie en de maffia op een dwaalspoor te brengen. Haar vriendje is de Britse politie nog 844 miljoen pond of daaromtrent schuldig aan achterstallige belastingen. De Russische maffia komt haar twee miljard terughalen die de voormalige private banker achteroverdrukte. Maar niemand weet precies hoe hij er uitziet. Zelfs de femme fatale niet want ze heeft hem al twee jaar niet gezien en bovendien heeft hij z’n gezicht laten verbouwen.

Stofwolken
Waarom Henckel von Donnersmarck ervoor koos zijn Amerikaanse debuut te maken met een vrij exacte kopie van juist deze film is volstrekt onduidelijk. Hij verplaatste het oorspronkelijke verhaal van Cannes naar Venetië, bracht supersterren Jolie en Depp aan boord en voerde het tempo op. The Tourist loopt als een trein, dat moet gezegd. Maar het komt geen seconde los van het origineel.

De enige zinnige reden voor deze manoeuvre is dat Henckel von Donnersmarck een veilig scenario heeft gekozen dat geheid succes aan de kassa zou opleveren, zodat hij z’n belangen in Hollywood zou veiligstellen. In een interview naar aanleiding van die eerste film vertelde hij dat z’n vrouw ooit genoodzaakt was buiten de deur te werken omdat hij niet kon rondkomen van z’n filmarbeid. Mja, als je dat soort ellende hebt meegemaakt dan grijp je een kans als deze natuurlijk met beide handen aan. Eigenlijk hoeft dat niemand te verbazen die goed naar Das Leben der Anderen heeft gekeken. Toen de stofwolken waren opgetrokken, bleek dat ook niet veel meer dan een veredelde Stasi-soap.

De regisseur heeft in The Tourist geprobeerd te spelen met de genreclichés van de mystery romance (te veel om op te noemen) om te laten zien dat hij boven die idiote Amerikaanse formulefilms stond. Tevergeefs. Henckel von Donnersmarck kan schijnbaar zonder veel moeite een vlotte film maken, maar leverde onder de druk van de studiobazen niets bijzonders af. Sterren gapen, dat kun je bij The Tourist. Angelina Jolie die een trap afschrijdt omdat lopen voor gewone stervelingen is, Johnny Depp die een gewone sterveling moet lijken maar altijd de zelfgenoegzaamheid van de superster met zich meesleept. The Tourist is een Hollywood-sprookje zoals er in de geschiedenis al veel zijn gemaakt. Maar een hommage is het duidelijk niet. Het is een herhaling van een oud format waarbij alleen de montagesnelheid is opgekrikt.