The Paperboy

Na zijn Oscarwinnende outsiderfilm Precious is Lee Daniels terug met een overambitieuze To Kill a Mockingbird-achtige film die z’n eigen zoektocht naar raciale en seksuele vooroordelen amper snapt.

Er is een hoop aan de hand in The Paperboy en regisseur Lee Daniels weet na zijn Oscarwinnende outsiderfilm Precious niet waar te beginnen om het allemaal boven tafel te krijgen. Er is een moord gepleegd op een sheriff in het racistische Florida van de jaren zestig en ‘verloren zoon’ Ward Jansen komt terug naar huis om een artikel te schrijven over de al dan niet ten onrechte ter dood veroordeelde Hillary van Wetter. Samen met zijn zwarte collega Yardley Acheman (er is wat bewuste onduidelijkheid over de precieze relatie tussen beide mannen) onderzoekt hij de moordzaak, daarbij geholpen door Charlotte, de white trash-verloofde van Van Wetter, gespeeld door Nicole Kidman.
Tot zover de tamelijk voor de hand liggende To Kill a Mockingbird-achtige eerste laag van het verhaal. Maar net als die film gaat ook The Paperboy over vooroordelen, seksueel en raciaal. Hij gaat zelfs een stapje verder want hij gaat ook over obsessie en perversie.
De echte hoofdpersoon van de film is daarom Wards jongere broertje Jack, met zijn nog onschuldige kijk op de wereld en zijn ‘ontgroening’, maar via een omslachtige verteltruc wordt het verhaal jaren later in interviewvorm verteld door het zwarte dienstmeisje van de familie. Jack is tot over zijn oren verliefd op Charlotte.
The Paperboy is een broeierig noodlotsdrama geworden in het Zuiden van de VS, waarin rookgordijn na rookgordijn wordt opgetrokken op een manier die je onverschillig maakt voor de tragische gebeurtenissen en gecompliceerde gevoelens die zich erachter verschuilen, voor zover ze al invoelbaar worden gebracht. Het is de film die herinnerd zal worden omdat Nicole Kidman erin over Zac Efron heen pist, nog zo’n dampende afleidingsmanoeuvre. Maar dat is geen reden om hem te gaan zien. Want het houdt je weg van de vragen over klasse, seksualiteit en ras die Daniels heeft willen stellen. Sterker nog. De campy atmosfeer van de film maakt ze triviaal.

Dana Linssen