The Movie Teller
Alles wat je ziet, is al gebeurd

The Movie Teller
Nostalgie zegeviert in The Movie Teller, een wat gezapige boekverfilming over de magie van cinema.
In mijnen wordt het verleden tastbaar: afzettingen van eeuwen geleden worden blootgelegd en ontgonnen. De mijnen worden op hun beurt zelf een soort afzetting van het verleden, wanneer de industrie naar elders wordt verplaatst en de industriestadjes worden verlaten.
Als hoofdpersoon María Margarita aan het einde van The Movie Teller (La contadora de películas) terugkeert naar het mijnstadje van haar jeugd, loopt ze haast door haar herinneringen. De nostalgische kracht van zo’n plek, waar de tijd bijna stil is blijven staan, is zo krachtig, dat het een vertelling van haar jeugd en adolescentie oproept. Deze vertelling is het ietwat gezapige The Movie Teller, naar de roman van Hernán Rivera Letelier, waarin María mijmert over de kracht van cinema in haar jeugd.
Het is niet vreemd dat The Movie Teller een verband legt tussen mijnen en films, die zelf natuurlijk ook een soort blik in het verleden bieden – alles wat je op het doek ziet, is al gebeurd. En hoewel dit een film is over de magie van cinema, toont het cinema (of in ieder geval de bioscoopervaring) ook als een relikwie uit het verleden.
The Movie Teller speelt zich af in een stadje naast een salpeterveld, vlak voordat de televisie gemeengoed wordt, en gaat over wat wordt achtergelaten. Op jonge leeftijd wordt María Margarita verlaten door haar moeder. Symbool voor dit gemis staat de bioscoop, die ze vroeger elke zondag met haar ouders en drie broers bezocht. Nu haar vader gewond is geraakt op zijn werk en haar moeder er niet meer is, is er geen geld meer voor dit gezamenlijke wekelijkse uitje. Ze kunnen zich slechts één ticket per week veroorloven.
Dankzij haar uitstekende geheugen en dramatische flair wordt María ‘de filmverteller’. Met het geld dat ze met haar navertellingen verdient, zorgt ze ervoor dat haar broers niet in de salpetermijn hoeven te werken. Maar zo wordt ze zelf een soort mijn: ze ontgint haar herinneringen om de verbeelding van tientallen mensen te voeden. Een mijn die bovendien, met de introductie van de televisie, op het punt staat overbodig te worden. Maar deze donkere ondertoon, waar verder op wordt gehint met een seksueelmisbruikmotief, kristalliseert niet helemaal. De zoetheid van de nostalgie overheerst.