The Kingmaker, Imelda Marcos

Leven in fake news

The Kingmaker

De voormalige first lady van de Filipijnen Imelda Marcos is het excentrieke en stralende middelpunt in The Kingmaker, Lauren Greenfields tot dusver beste documentaire over weelde en rijkdom. Met dank aan Marcos’ misvormde wereldbeeld.

Als Donald Trump ons iets gebracht heeft, dan is het de alomtegenwoordigheid van de term fake news. Dankzij Trump verwerd de term tot afweerschild dat elke ongewenste berichtgeving kan terugkaatsen. Maar kun je het iemand kwalijk nemen als hij of zij waanideeën  heeft? Wat als je hele leven bestaat uit een aaneenschakeling van fake news, als je ervan overtuigd bent dat de rest van de wereld het altijd bij het verkeerde eind heeft?

Alleen al het feit dat de inmiddels negentig jaar oude Imelda Marcos zich voor de documentaire The Kingmaker heeft laten volgen, wijst op een behoorlijk verstoord zelfbeeld. Of wereldbeeld. Of allebei. En hoe tragisch dat voor haar ook is, des te fascinerender is deze excentrieke, met geld smijtende, op juwelen beluste, schoenen verzamelende voormalig first lady van de Filipijnen als onderwerp.

Documentairemaker en fotograaf Lauren Greenfield kreeg het voor elkaar haar voor de camera te zetten. Gezien Greenfields eerdere werk een perfecte match: ze richt zich op rijkdom en weelde en alles wat daarachter schuilgaat. In haar bekendste documentaire The Queen of Versailles (2012) benaderde ze de economische crisis vanuit het Amerikaanse echtpaar Siegel dat het grootste huis van de Verenigde Staten liet bouwen, met alle platitudes, materialisme en komische verwikkelingen die daarbij kwamen kijken.

Dat portret schept verwachtingen voor de grote bling-bling-etalage waar Marcos toch al om bekend staat. In die verwachting voorziet The Kingmaker, Imelda Marcos, maar dat is slechts een deel van het verhaal. Door in te gaan op de geschiedenis en de nog altijd schrijnende excessen van haar fascinerende hoofdpersoon te tonen, weet Greenfield dieper te graven. Een pijnlijk hoogtepunt zien we als Marcos tijdens een ziekenhuisbezoek bankbiljetten uitdeelt aan jonge kankerpatiëntjes. Marcos heeft niet eens door hoe dat overkomt.

De voorlopige kroon op Greenfields werk is een portret van Marcos als zelfverklaarde Zonnekoningin. Een portret dat ondanks het grimlachen dat het oproept aan alle ironie voorbijgaat.