The Forbidden Room (Previously Unreleased)

"Ik word gekweld door films die gemaakt hadden kunnen zijn. Het feit dat ik ze niet kan zien, maakt me gek." Aldus de Canadese filmmaker Guy Maddin in de documentaire The 1000 Eyes of Dr. Maddin, waarin hij en anderen over zijn werk praten.

Het is geen toeval dat de filmtitel doet denken aan Duitse expressionistische films, zoals Robert Wienes Das Cabinet des Dr. Caligari, want het expressionisme is een belangrijke inspiratiebron voor Maddin. Zijn films ogen als verloren meesterwerken uit de overgangstijd van de zwijgende naar de pratende cinema.
Met The Forbidden Room doet Maddin iets aan zijn kwelling door verloren films en gesneuvelde filmprojecten van onder anderen Ernst Lubitsch en Erich von Stroheim tot leven te wekken. Het ingrijpen in de filmgeschiedenis levert een verrukkelijk associatieve film op, die een ode brengt aan de magie van film. De plot valt onmogelijk na te vertellen, maar loopt van in een duikboot opgesloten, naar lucht happende mannen tot aan de bevrijding van een door wolvenmannen gekidnapte vrouw. Dat deze vrouw ontsnapt door een droomwereld binnen te stappen, past in het werk van Maddin, waarin rationaliteit het altijd aflegt tegen speelse droomlogica. Het doet misschien zelfbewuste filosofische cinema vermoeden, maar de visuele hoogstandjes en Maddins gevoel voor absurdistische humor maken van The Forbidden Room een vrolijk cinefiel feestje. En zoals ieder geslaagd feest, weet ook The Forbidden Room niet van ophouden. In de bedwelmende roes vergeten we dat hij een half uurtje korter had gekund.

Jos van der Burg