The Family Fang

Een anarchistische jeugd met artistieke ouders is niet altijd goed voor de kinderen, in het intrigerende familiedrama The Family Fang.

Het klinkt als de titel van een vampierfilm: Familie Slagtand. Toch is de horror in deze verfilming van Kevin Wilsons gelijknamige roman vooral van psychologische aard. Familievader Caleb Fang, door Christopher Walken uitgebeeld als een berekenende narcist met sociopatische trekjes, bouwde in de seventies een reputatie op als ontregelend performancekunstenaar door zijn kinderen rücksichtslos te exploiteren. In een bloedstollende flashback zien we hoe hij als kersverse vader gadeslaat hoe zijn dochtertje Annie in huilen uitbarst op schoot bij Kerstman. In plaats van zijn spruit te helpen filmt hij de ontzette reacties van de omstanders. Vanaf dat moment kent het emotioneel uitzuigen van zijn kroost geen grenzen meer.
In zijn tweede regieklus na het halfslachtige komediedebuut Bad Words maakt Jason Bateman behendig gebruik van verschillende vertelperspectieven. In flashbacks ligt de nadruk op de spanning die Annie en haar jongere broertje Baxter ervaren als ze door hun ouders betrokken worden bij een bloederige nepoverval op een bank, of in scène gezette opstootjes in een park. Beelden uit een documentaire over het kunstenaarsechtpaar Fang schetsen een mooi beeld van de dwingende vrijheid-moet-mentaliteit van kunstenaar Caleb, die er in het kader van zijn artistieke ambities niet voor terugdeinst om zijn kunstacademiedocent te beschieten met een kruisboog. Het grootste deel van de film is echter gefilmd vanuit de perspectieven van de volwassen Annie — door Nicole Kidman overtuigend neergezet als een alcoholistische actrice op haar retour — en van Baxter — door Jason Bateman zelf gespeeld als een hevig aan zichzelf twijfelende schrijver die na een bejubeld debuut tegen een schrijversblokkade is opgelopen.
De sterke band tussen broer en zus – door hun vader consequent aangeduid als Child A en Child B — wordt op de proef gesteld als de ouders plotseling verdwijnen. De politie denkt aan een misdrijf en brengt de verdwijning in verband met een seriemoordenaar. Annie gelooft er echter niks van en probeert te bewijzen dat het de zoveelste artistieke stunt van de Fangs is. Baxter vraagt zich af wat erger zou zijn: dat hun ouders vermoord zouden zijn en ze het niet willen geloven. Of dat ze voor de zoveelste keer moeten constateren hoe hun ouders alles en iedereen manipuleren, waarbij artistieke apekool als alibi wordt opgediend. Daarmee komt hij tot de kern van dit indringende inkijkje in een compleet verknipte familie.

Fritz de Jong