The Curse

Emma Stone, Nathan Fielder en Bennie Safdie creëren fenomenale tv.

“Ik kan niet altijd zeggen wat echt is en wat niet als we aan het filmen zijn”, zegt Emma Stone’s personage in aflevering vijf van The Curse, de weergaloze serie van Nathan Fielder en Benny Safdie. De gelaagdheid van die uitspraak wordt gaandeweg de serie duidelijk.

Het toverwoord van deze tiendelige serie is cringe: de ene pijnlijke, tenenkrommende situatie na de andere wordt geserveerd. Ondertussen levert The Curse commentaar op zichzelf. “Zelfspot is de meest luie vorm van humor”, zegt een humorcoach tegen een zaal toehoorders, wanneer een van de hoofdpersonages betere grappen moet leren maken. Zelfspot is een van de fundamenten van de serie.

Stone speelt Whitney Siegel, dochter van een stel ranzige pandjesbazen. Samen met echtgenoot Asher Siegel (Fielder) is ze bezig een pilot te filmen voor realityserie Fliplantropy. (Ja, ook die titel wordt onderwerp van gesprek.) De façade is dat ze allerlei goede daden verrichten voor een buurt die ze ‘geadopteerd’ hebben – werkverschaffing, de huizen groener maken – maar via de serie in feite de prijzen op willen drijven. Heimelijk zijn ze daarom bezig voor afbraakprijzen grote stukken grond in de wijk op te kopen. De pilot wordt gefilmd door Dougie (Safdie), zonder meer een van de vervelendste personages van het afgelopen decennium.

De serie knoopt valse reality-tv op aan de hoogste boom. Reality-tv die claimt iets goeds te doen terwijl het enige wat telt is: scoren over de ruggen van de deelnemers. Godard zei ooit dat film de waarheid is, 24 frames per seconde. The Curse ligt veel dichter bij Michael Haneke’s variatie op Godards idee: film is 24 leugens per seconde.

Wat de serie uitzonderlijk maakt, is de manier waarop die hypocrisie aan de schandpaal wordt genageld: door letterlijk elke scène cringe te maken. Whitney en Asher kunnen geen normaal gesprek voeren met de mensen waar ze zogenaamd alles voor willen doen, omdat ze nooit een stap in hun wereld hebben gezet en bovendien gewoon dom zijn. Bij Asher ontbreekt het categorisch aan sociale vaardigheden en hij praat, om Blackadder te citeren, als een bord bonen dat zich een weg baant door het spijsverteringskanaal van een koe.

Venijniger wordt het als de verhouding tussen Whitney en Asher op scherp komt te staan, nadat Dougie een nieuwe formule voor Fliplantropy bedenkt. Waar die vloek uit de titel naar verwijst, verklappen we niet. Het enige wat je moet onthouden, is dat deze cringe-hel misschien niet voor iedereen verteerbaar is, maar wel uitzonderlijk fascinerende televisie oplevert. Wie hierna ooit nog meewerkt aan een dergelijke realityshow, is of een serieel misbruiker of, inderdaad, gewoon dom.

The Curse is te zien op SkyShowtime (VoD). Afleveringen 1 t/m zijn beschikbaar sinds 5 januari 2024; afleveringen 6 t/m 10 volgen op 16 februari 2024.