The Best of Dorien B.

Van borsten en bevrijding

Een op het eerste gezicht gelukkige dierenarts belandt na tegenslagen in een existentiële crisis. Kim Snauwaert schittert als het titelpersonage in het tragikomische speelfilmdebuut van Anke Blondé.

Het leven van succesvol dierenarts Dorien (Kim Snauwaert) oogt perfect: ze is getrouwd met academicus Jeroen (Jelle de Beule) en heeft twee zoontjes. Totdat ze wordt gediagnosticeerd met borstkanker. Het akelige nieuws houdt ze eerst nog voor zichzelf, waarmee ze de bittere realiteit voor even buiten de deur weet te houden. Bovendien blijkt niemand ontvankelijk voor hoe ze zich voelt: haar familieleden zijn vooral met zichzelf bezig, waardoor het haar onmogelijk wordt gemaakt de ziekte ter sprake te brengen.

Er ontstaan nog meer scheuren in Doriens ogenschijnlijk volmaakte bestaan: manlief blijkt een affaire te hebben gehad en haar ouders staan op het punt te scheiden. Dus wordt het tijd dat de 36-jarige Dorien het heft in eigen handen neemt. Actrice Kim Snauwaert speelt vol overgave de dagdromende hoofdpersoon die is ingedut. Eerst manifesteert ze zich als een begripvolle moeder, maar het geduld voor de oneffenheden van haar familie verdwijnt op een gegeven moment als sneeuw voor de zon. Dorien moet voor zichzelf kiezen, en dat voelt als een bevrijding.

Daarvoor zijn er wel de nodige obstakels te nemen en dat begint bij een mammogram die wordt genomen van een van haar borsten. De procedure wordt in slow-motion gefilmd, met een soezerig en subliem lichtspel tot gevolg. Deze droom wordt abrupt beëindigd door de verpleegkundige van dienst: de andere borst is aan de beurt. De scène is exemplarisch voor Doriens escapisme, en de humor die hieruit ontstaat. Maar filmmaker Anke Blondé presenteert in haar tragikomische debuut ook een vrouw die – en dat is een cliché – na haar jongere jaren nooit meer heeft mogen dromen. Het kleinburgerlijke leven lonkte, en een droomcarrière als weldoener in Afrika verdween uit het vizier. “In wat voor realiteit leef jij”, schreeuwt haar vader op een gegeven moment. Want Doriens werkelijkheid loopt niet synchroon met wat ze ooit voor ogen had.

The Best of Dorien B. lijkt hiermee te verwijzen naar hoe het is je als vrouw aan bepaalde archetypes te ontworstelen; hoe je je lot kunt ontlopen. Het is knap hoe Blondé haar protagonist de hele ontwikkeling laat doormaken die hiermee gepaard gaat. De film is ook een onvervalst melodrama, waarin Snauwaert en haar tegenspeler De Beule in zinderende scènes acteren hoe het is om van elkaar te houden maar niet met elkaar te kunnen leven. Het is alleen spijtig dat niet alle personages even goed zijn uitgewerkt. Doriens ouders ogen cartoonesk, oubollig en vlak. Bij hen ontbreekt het realisme dat Dorien juist zo laat sprankelen.