ROMANCE & CIGARETTES
Musical met valse noot
Romance & cigarettes is een combinatie van musical, drama en komedie — net als het leven zelf. Deze onevenwichtige mix levert incidenteel verrassende momenten op.
John Turturro kreeg het idee voor Romance & cigarettes toen hij de schrijver Barton Fink speelde in de gelijknamige film uit 1991 van de gebroeders Coen. Net als de Coens, uitvoerend producenten van Romance & cigarettes, lijkt hij een voorkeur te hebben voor typische personages, absurde humor en een ‘over the top’-stijl.
In Romance & cigarettes heeft Nick Murder (James Gandolfini) een minnares genaamd Tula (Kate Winslet). Als zijn vrouw (Susan Sarandon) daar achter komt, moet Nick zijn huwelijk redden. Om dit verhaal vol damesromanachtige kwaliteiten te vertellen, vermengt regisseur Turturro de conventies van de musical met het familiedrama. Ook voegt hij aan deze mix nog wat komedie toe. Daarnaast is de film een nostalgische ode aan Turturro’s jeugd: hij groeide op in de New Yorkse wijk Queens, tevens de locatie van de film. De setting is hedendaags, terwijl in de dialoog wordt verwezen naar oude Hollywoodsterren en de soundtrack uit klassiekers van onder andere Tom Jones, Elvis Presley en James Brown bestaat.
Christopher Walken in Romance & cigarettes
Bloedheet
In de regel drukken de liedjes in musicals de verborgen dromen en emoties van de personages uit. Anders dan bij de meeste musicals zingen de acteurs in Romance & cigarettes voornamelijk mee met bestaande nummers. Dit is vergelijkbaar met Keith Gordons The singing detective uit 2003, geschreven door wijlen Dennis Potter. De ‘shownummers’ worden opgevoerd in een realistische setting en belichting. Zo staat Nick na een ruzie met zijn vrouw, samen met buurmannen in de straat te dansen en mee te zingen met een evergreen over verloren liefde. Normaliter zijn dit soort momenten in de musical theatraal van aard waardoor het uitbarsten in zang niet zo gek lijkt. Omdat het theatrale nu ontbreekt krijgt de vertoning iets absurds, wat overigens niet misstaat in een komedie. Soms gebruikt de regisseur humoristische visuele metaforen: om bijvoorbeeld aan te geven dat Tula een ‘bloedheet wijf’ is, staat ze in een brandend raam terwijl de brandweer een verwoede poging doet de passie te blussen.
Ondanks het dramatische verhaal, is de aanpak van Turturro dus grotendeels lichtzinnig. Dit wordt goed belichaamd door enkele zonderlinge typetjes. Christopher Walken blinkt uit als Elvis-wannabe die praat in filmclichés. Winslet zet met Tula een grofgebekt seksbeest neer, maar meer dan dat ze zich door haar hormonen laat leiden (zoals de meeste personages), weten we niet over haar.
Wanneer Nick ziek is en zijn vrouw zich langzaamaan met hem verzoent, blijft alle komische poespas achterwege en slaat de film verrassenderwijs om in een drama. Dit benadrukt dat hun liefde toch reëel is, maar deze stijlbreuk valt niet geheel te rijmen met de eerdere komedie-elementen. Hierdoor bevat het sentiment een valse noot. De liefde kent een hoop spielerei, maar blijkt uiteindelijk toch een serieuze zaak.
Michael Minneboo