MANS GENOEG

Documentairemaakster Sonia Herman Dolz liet de camera draaien tijdens de opnames voor de nieuwe cd van zangeres Fréderique Spigt. Drank, drugs en diepe duetten.

Met haar zwartgeverfde haar, verwaaide uitstraling en voorliefde voor alles wat ongezond is, is zangeres Fréderique Spigt de vrouwelijke versie van Herman Brood. In haar Amerikaanse wagen heeft ze veel weg van een Amerikaanse blues-zangeres verdwaald in de lage landen. Spigt is iemand die het leven te lijf gaat met muziek. Nog voor Spigt in Mans genoeg in beeld komt, horen we haar ruwe raspstem op de geluidsband. Het in hard zwart-wit geschoten materiaal contrasteert met de warme joie de vivre van de zangeres en haar liefde voor muziek.
Mans genoeg van Sonia Herman Dolz (Lágrimas negras, Yo soi asi) werd opgenomen gedurende twee weken in een mobiele muziekopnamestudio in een monumentaal pand, compleet met open haard, eten en drank. Iedere dag ontvangt Spigt er een artiest voor een intiem duet. "Mensen die ik sympathiek vind, die zingen wat een ander tegen je zou zeggen."

Eilandjes
Plezier heeft ze met Huub van der Lubbe, tegen wie ze zich hardop verbaast dat alles wat leuk is niet mag. "Seks: gevaarlijk, roken: ongezond, te veel eten: niet goed. Alleen muziek mag." De humor en de oneliners van Spigt doen het goed op film: "Het leven dromen is mijn wens." Close-ups benadrukken het intieme sfeertje in de studio. Met Tessa Boomkamp zien we Spigt geluidloos giechelend en biertjes drinkend voor de microfoon. Toch is die klik er niet met al haar gasten. In het duet met Barry Hay — die koffie drinkt — blijven de twee op hun eigen eilandjes zitten. Ook Sarah Bettens, die met gesloten ogen zingt, heeft genoeg aan zichzelf. En wat Spigt nou precies met Bennie Jolink heeft? Het blijkt niet uit de beelden.
Bij Katja Schuurman werpt Fréderique (Fré) zich op als moeder voor een meisje dat zo onzeker is over haar stem dat ze enkel in gevecht is met zichzelf en er van een ontmoeting nauwelijks sprake kan zijn. Zelfs diva Liesbeth List laat zich door Spigt dirigeren. Ontroerd over het resultaat van het duet zegt List: "Ik denk dat-ie het heel goed doet op begrafenissen." Die opmerking vormt de opmaat voor Spigts virtuele duet met haar overleden held Herman Brood; voor haar het moeilijkst, bang als ze is hem te overstemmen. Als het Spigt te veel wordt verschiet het beeld in schokkerige slowmotion beelden.
Volgens distributeur 1 More Film heeft de uitbreng van Mans genoeg in de bioscoop niets te maken met de deal die moederbedrijf A-Film met de uitbrenger van de binnenkort verschijnende cd sloot: dvd en cd worden als duo verkocht; apart zijn ze niet verkrijgbaar.
Aan het slot zien we Spigt opnieuw in tranen aan een lange tafel vol medewerkers, omdat het haar toch weer is gelukt "dankzij jullie". Het antwoord komt in een ‘hulde voor Fré’. Ook de makers zijn dan allang tot over hun oren verliefd op hun onderwerp. Een kritische houding ontbreekt en van een dramatische lijn is nauwelijks sprake. Mans genoeg is niet meer dan een ‘making of’, een ode aan het werk, de stem en de persoon van Spigt. Prima promomateriaal dus, maar geen documentaire die een bioscooprelease rechtvaardigt.

Karin Wolfs