Little Monsters
Subversieve scream queen
Deze pretentieloze horrorkomedie heeft een streepje voor dankzij een hoofdrol voor Oscar-winnares Lupita Nyong’o. Ze manifesteert zich dit jaar als een aangenaam subversieve scream queen.
Dave is een low life. Hij woont tijdelijk bij zijn zus en haar zoontje. Zijn liefdesleven heeft een deuk opgelopen en Dave is het type dat graag gebruikmaakt van zijn zielige status. Als hij zijn neefje op een ochtend naar de kleuterschool moet brengen, valt hij voor de charmes van kleuterjuf Caroline. Dat gaat zelfs zo ver dat hij met juf en alle kleuters meegaat op kamp en zich voordoet als professioneel muzikant. Zo kan hij wellicht zijn ukelele-spelende vlam imponeren.
Wie aan de hand van pakweg de eerste twintig minuten te maken denkt te hebben met een nieuwe About a Boy (Chris en Paul Weitz, 2002), het soort film waarbij de loser tot inkeer komt, heeft het gedeeltelijk bij het rechte eind. Maar Little Monsters draait uit op een horrorkomedie in de traditie van Shaun of the Dead (Edgar Wright, 2004). Klinkt apart als je die eerste uiteenzetting hoort, en dat is het ook. De ommekeer komt redelijk uit het niets en wordt aangekondigd door de aanwezigheid van het Amerikaanse leger. Wie z’n klassiekers kent, weet dat er dan onheil in de buurt is. Iets buitenaards, of zoals in dit geval: zombies.
Op een van de leukste momenten maakt Little Monsters met Taylor Swifts ‘Shake it Off’ een fijn horrortegenwicht voor Frozen’s ‘Let it Go’. Zombies in de buurt? Alle kleuters zingen mee met hun kleuterleidster en low-life Dave: ‘Baby, I’m just gonna shake, shake, shake it off’. Voor diehard horrorfans komen die zombies veel te laat in beeld, maar ook dat shaket deze film van zich af: Little Monsters is zo aangenaam pretentieloos dat het nauwelijks iets valt aan te rekenen. Zelfs z’n eigen pretentieloosheid niet.
Haaks daarop, en wellicht zelfs bijna per toeval, wekt Abe Forsythe’s film vooral interesse door de hoofdrol van Lupita Nyong’o als de kleuterjuf. De in Kenia opgegroeide actrice won een Oscar met haar eerste filmrol in 12 Years a Slave (Steve McQueen, 2013). Het duurde daarna even voor ze op stoom kwam, maar in 2019 ontpopt ze zich als subversieve scream queen. Eerder dit jaar was ze te zien in Jordan Peele’s met (donkere) stereotypen spelende Us, nu dus als kindvriendelijke Julie Andrews in gele jurk. Met waar nodig een bijl in de aanslag. Helaas heeft Nyong’o momenteel geen andere horrorfilms in de planning. Het had zo’n mooie allesoverkoepelende rol kunnen zijn, die van scream queen die tegen de hokjes aanschopt.
