Le nouveau

Met Le nouveau is er eindelijk een film waarin pubers niet compleet ontsporen maar met vallen en opstaan het leven ontdekken. Aanstekelijk en verfrissend.

Films waarin pubers door drugs, criminaliteit en akelige seks naar de verdommenis gaan zijn er inmiddels zoveel dat ze een genre op zich zijn geworden. Wat ooit de vinger op een zere plek legde, is onder het motto Hoe hopelozer hoe beter verworden tot een voorspelbaar format. Ze doen vergeten dat de meerderheid niet naar de gallemiezen gaat, maar met vallen en opstaan opgroeit tot redelijk geïntegreerde volwassenen. In ieder geval in de westerse wereld. Ze belanden niet in de goot, maar hebben thuis een eigen kamer. Zo’n puber is Benoît, die met zijn ouders van Le Havre naar Parijs verhuist. Als dertienjarige op een nieuwe school je weg vinden, is niet makkelijk. Zeker niet wanneer je zoals Benoît verlegen bent. Hoe maak je vrienden? Hoe voorkom je dat je het pispaaltje van de klas wordt? Met wie moet je aanpappen en met wie niet?
Een andere regisseur had Benoît misschien laten verzuipen in een bikkelharde puberwereld, maar de Franse acteur en regisseur Rudi Rosenberg pakt het realistischer aan. Benoît is de gids die ons door de biotoop van een middelbare school voert, waarbij Rosenberg de nadruk legt op de vloeibare onderlinge verhoudingen. Wie vandaag een vriend is, kan morgen een sukkel zijn omdat hij foute schoenen draagt. Allianties worden even makkelijk gesloten als opgezegd. Verliefdheden houden op. Pijnlijk? Zeker, maar niet desastreus. Het cliché dat volwassen worden gepaard gaat met blauwe plekken maar ook met veel lol, levert een aanstekelijk bitterzoet drama op, waarin ongelofelijk naturel wordt geacteerd. Dat Rosenberg maandenlang over de casting deed — hij zag vijfduizend jongeren — is niet voor niets geweest, want de rolbezetting is perfect. Dat het spel zo naturel en spontaan oogt, is het resultaat van keihard werken. Uit 250 uur (!) opnamen monteerde Rosenberg in zeven maanden een film die oogt alsof hij terloops en improviserend tot stand kwam. Wie een film er zo bedrieglijk eenvoudig uit kan laten zien, begrijpt het mechanisme en de magie van het medium. Misschien is Le nouveau te bescheiden om op te vallen naast de bombast van al die andere puberfilms maar op Cinekid zagen ze het wel. Daar won Le nouveau de juryprijs voor beste jeugdfilm en de MovieZone Cinekid Award. Laat je niet misleiden door die prijzen, want Le nouveau is even boeiend voor volwassenen als voor jongeren. In ieder geval voor volwassenen die hun puberteit niet vergeten zijn.

Jos van der Burg