Le gang des Bois du Temple

Ook in de criminaliteit gaapt een kloof tussen de haves en de have-nots, toont deze slow cinema misdaadfilm.

“Het is maar goed dat ik niet wil weten wat je allemaal uitspookt”, grapt de vrouw van Bébé als hij weer eens een vaag verhaal ophangt over een klus. Die onbekommerdheid komt haar duur te staan in de slow cinema thriller Le gang des Bois du Temple van Rabah Ameur-Zaïmeche.

Dat Ameur-Zaïmeche de tijd gaat nemen voor dit misdaadverhaal is van meet af aan duidelijk. Tussen het langzaam langs banlieue-flats pannende openingsshot en de introductie van Bébé en zijn clubje sjacheraars-in-de-marge, maken we eerst nog uitgebreid kennis met zijn buurman, de heer Pons. Een zwijgzame observator (in het eerste kwartier van de film wordt geen woord gesproken), die rouwt om zijn net overleden moeder en weinig sociale contacten lijkt te hebben.

De film eindigt ook weer bij Pons, in een net zo zwijgzaam slotakkoord. Tussendoor komen er één voor één mensen bij – eerst Bébé en zijn gezin, dan diens bende – die vervolgens in omgekeerde volgorde ook weer uit de film verdwijnen. Bébé en zijn bende denken een grote slag te slaan met een overval op een busje vol spullen van een oliesjeik. De roof zelf verloopt vlekkeloos, maar deze kleine criminelen hebben buiten de wraakzucht van het grootkapitaal gerekend.

Een simpel misdaad-en-wraak-plotje in de kern, maar Ameur-Zaïmeche vertelt het zonder de adrenalinestoten die we van dit soort verhalen gewend zijn. De overval is zo staccato gefilmd dat het voelt alsof de bende even boodschappen doet, de daaropvolgende afrekeningen gebeuren bijna in het voorbijgaan, en een grote shoot-out tegen het eind van de film draait vooral om chaos en paniek.

Veel meer focust de film op de weefsels van het leven in deze banlieue, onnadrukkelijk maar zorgvuldig in beeld gebracht. Tussen de regels door zien we hoe de bikkelharde logica van het hyperkapitalisme ook opgaat in de misdaad. Internationaal opererende rijkelui komen weg met moord, terwijl de kleine sjacheraars genadeloos worden gestraft voor de kleinste misstap.