KUNG FU PANDA 2

Panda Po in een nieuw Kung Fu-avontuur; een wervelend vervolg op de succesvolle animatiefilm.

De formule die DreamWorks (shrek, madagascar) sinds jaar en dag hanteert, gaat niet snel vervelen: een tijdloos verhaal met humor, mooi in balans gehouden door momenten van ontroering en spuugmooie animatie. Concurrent Pixar (toy story, wall-e, up) durft vaak net iets verrassender en sarcastischer te zijn, maar op een vervolgfilm als kung fu panda 2 valt helemaal niets af te dingen.
Het oude genre van de Kung Fu-film levert uiteraard volop tijdloze verhalen en de kung fu panda films zijn handig gemodelleerd naar die beproefde formules. Het eerste deel, uit 2008, begon met Het Tournement en De Profetie, vervolgde met De Training en eindigde met Het Duel. Het centrale conflict in dit tweede deel is nog groter: Lord Shen wil met behulp van moderne kanonnen heel China onderwerpen.
De gebeurtenissen in kung fu panda 2 worden in gang gezet door de woeste wolven van Lord Shen. Zij overvallen de Vallei van de Vrede op zoek naar metaal voor de kanonnen. Po (met de stem van Jack Black) en zijn strijdmakers Tigress (Angelina Jolie), Monkey (Jackie Chan), Mantis (Seth Rogen), Viper (Lucy Liu) en Crane (David Cross) treden aan ter verdediging. Po, nooit een erg snelle denker, is inmiddels ook tot het besef gekomen dat de gans Mr. Ping (James Hong) niet zijn echte vader is. Lord Shen weet vermoedelijk wel wie zijn werkelijke ouders zijn. Kortom: deze queeste is persoonlijk. Maar, waarschuwt meester Shifu (Dustin Hoffman) zijn leerling: een ware Kung Fu-strijder wint dankzij innerlijke rust. En wat dat betekent visualiseert Shifu fraai: hij vangt een regendruppel, laat hem in delicate gebaren dansend van hand tot hand gaan en laat de druppel dan, volledig intact, vallen op een jonge bamboescheut. De ongeduldige Po heeft de spirituele les nog niet helemaal begrepen: "Inner peace? It is on!"

Psychotische pauw
De scène met de waterdruppel vertelt iets belangrijks, maar bereidt de kijker ook voor op de finale. Het scenario van kung fu panda 2 is goed doortimmerd. De grappen zijn goed en met name de scènes met de vadergans en zijn enorme Pandazoon zorgen voor een brokje in de keel. Dan valt ook weer op hoe vloeiend de animaties zijn. Deze computerfiguurtjes beschikken over een indrukwekkende waaier aan subtiele en minder subtiele bewegingen en gezichtsuitdrukkingen. We zijn het zo langzamerhand gewend maar het blijft knap. En het kleurgebruik is expressiever dan ooit.
Daarvan profiteert vooral de kwaadaardige Lord Shen. Gary Oldman leende zijn stem aan deze fantastische schurk. Shen (‘How many times do I have to kill the same stinking Panda?’) is een oorlogszuchtige en volkomen psychotische pauw. Een angstaanjagende verschijning met een lange, kadaverwitte hals, knalrode kraalogen en intimiderende staartveren. Om maar niet te spreken van zijn metalen klauwen en die enorme kanonnen. Spannend, geestig, mooi en (om met Po te spreken) met nog meer spektakel en ‘awesomeness’. De slotscène doet er weinig misverstand over bestaan dat we nog meer gaan horen van die Panda en daar hebben we volledig vrede mee.

Barend de Voogd