Islands

Jan-Ole Gerster strooit met thriller-elemen­ten, maar dat blijken schijnbewegingen in Islands, dat op het zonovergoten Fuerteventura in de schaduwkanten van het bestaan van een tennisleraar duikt.

Een man ligt bewusteloos in een woestijn. Dood misschien? Nee, hij wordt wakker. Slaat het zand van zich af, strompelt naar zijn auto. Die woestijn, dat blijken duinen. In de verte schemert een gebouw, bijna als een luchtspiegeling. Dat blijkt het all-inclusive resort waar deze Tom (Sam Riley) werkt als tennisleraar, het treurige eindpunt van een in de knop gebroken profcarrière.

Zo opent Islands, en het is het begin van een film waarin regisseur Jan-Ole Gerster constant blijft spelen met thriller-achtige elementen en knipogen naar film noir, die vervolgens steeds weer lafjes doodbloeden. Alsof Tom vergeefs hoopt op een groots en meeslepend drama dat hem kan bevrijden uit de doodlopende weg die zijn leven geworden is.

Want dit is duidelijk niet de eerste keer dat Tom in het zand wakker wordt. En het zal ook niet de laatste keer zijn dat we hem in de openbare ruimte zijn roes uit zien slapen. Tom heeft zijn rock bottom bereikt – voordat hij ’s ochtends zijn eerste tennisles geeft neemt hij al een flinke teug uit een in een ballenkoker verstopte fles goedkope drank en zo sleept hij zich de dag door, om te eindigen in een roes van drank, drugs en onenightstands.

Op het Canarische eiland Fuerteventura is zijn vangnet precies groot genoeg dat hij dit dieptepunt heel lang zou kunnen rekken, op de been gehouden door de jaloezie van de toeristen voor wie zijn ogenschijnlijk zorgeloze leven het groenere gras aan de andere kant van de straat is.

Maar dan duikt er een jong Brits gezin op, een stel dat net wat te upper class aanvoelt voor dit resort. Tom flirt wat met moeder Anne (Stacy Martin), duikt de club in met vader Dave (Jack Farthing) en geeft tennisles aan hun jonge zoon, die zowaar talent lijkt te hebben. Voor hij het weet is hij net iets te diep betrokken bij hun disfunctionele huwelijk. En dan verdwijnt Dave.

De Duitse filmmaker Gerster, die met Islands zijn eerste Engelstalige film maakt, heeft er duidelijk plezier in om elementen van de film noir in stelling te brengen – Anne lijkt een verleidelijke femme fatale, Dave zou een gangster of een rivaal in de liefde kunnen worden. Maar uiteindelijk is Islands, net als Gersters twee eerdere speelfilms Oh Boy! (2012) en Lara (2019), een portret van iemand die is vastgelopen en zichzelf een grootser leven fantaseert – en vervolgens de realiteit onder ogen zal moeten komen.