HENRY-GEORGES CLOUZOT’S INFERNO

Het verhaal van inferno is te goed om waar te wezen. Maar de manier waarop filmvorser, historicus en documentairemaker Serge Bromberg het in zijn documentaire vertelt doet ook een hoop. Het gelijknamige megalomane project van regisseur Georges-Henri Clouzot (‘de Franse Hitchcock’; films die hij wel voltooide zijn onder meer le salaire des peurs uit 1953 en les diaboliques van twee jaar later) strandde voortijdig. De redenen: perfectionisme, problemen met cast en crew en een langzaam waanzinnig wordende regisseur, die zijn eigen angsten en wanen probeerde te bezweren met een film over een man die gek wordt van jaloezie. Bromberg achterhaalt als een geobsedeerde filmdetective niet alleen wat er op de set gebeurde (en misging), maar ook de negatieven van de film en reconstrueerde daaruit twee geschiedenissen. Die van de film, en die van het verhaal achter de film. En ook in zijn films gaan waan en werkelijkheid langzaam door elkaar lopen. Een fascinerend schouwspel, dat de gebruikelijke docu-over-film conventies met flair overstijgt.

Dana Linssen