Food for Profit

Waarschuwing: deze activistische onderzoeksdocumentaire bevordert een diep gevoel van walging jegens de intensieve veehouderij, vleeslobbyisten en Europarlementariërs met dubbele agenda’s.

Is de Europese Green Deal een wassen neus? Een greenwashing-project dat met goede intenties begon, maar intussen in de wielen gereden wordt door duurbetaalde lobbyisten en politici die hun oren laten hangen naar de markt? De bewijslast in deze Italiaanse documentaire, die niet zou misstaan als uitzending van Zembla, is overtuigend – helaas.

Want ondanks die strategie voor ‘groene groei’ slaagt Europa niet in een hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, waarvan een groot deel van het budget naar intensieve veehouderijen gaat. Wat gebeurt daar achter gesloten stalmuren? De makers onthullen het met behulp van undercover filmers die aan de slag gingen bij een Italiaanse kippenfabriek, een Duitse intensieve melkveehouderij, een Spaanse varkensboer en dito kalkoenhouderij.

Ze filmen er ronduit wrede scènes en spreken in de wandelgangen met eigenaren en collega’s over de gang van zaken. Zo vertelt de Italiaanse kippenman doodleuk over de schoonmaak (nooit, tenzij de inspectie langskomt) en de ‘dodenronde’: het handmatig weghalen van voortijdig overleden dieren en te licht bevonden, doodgeknuppelde kippen. Even later staat een sadistische klootzak, onwetend van de camera, voor de lol op een halfdode kip te springen. In andere bedrijven worden runderen zomaar afgeranseld, liggen varkens in een smerig stalhoekje te sterven en verliezen kalkoenen poten of nekken terwijl ze in een vrachtwagen worden gesmeten.

Giulia Innocente confronteert de boeren later, met haar cameraploeg, met het schokkende bewijs. Dat is dapper. De reacties zijn soms laconiek, maar vaker defensief of zelfs ronduit agressief. De vijandig geformuleerde argumenten zijn ondertussen mager: “Hoezo is antibiotica gevaarlijk? Chocola is óók gevaarlijk.” Of, over de geslagen runderen: “Op het voetbalveld gebeuren ook erge dingen.” Geen van hen toont introspectie of empathie richting de dieren.

En dan de heren en dames in Brussel. Ook zij werden undercover gefilmd, door een gefingeerde vleeslobbyist. Die ontlokt hen cynisch makende uitspraken waaraan een geur van corruptie, of op z’n minst opportunisme hangt. Met hun maatpakken en ambtelijke jargon schieten ze later, geconfronteerd met lelijke waarheden, schielijk weg in afgesloten kamers om vervolgens nooit meer de telefoon op te nemen.

Tussendoor duiden wetenschappers, filosofen en schrijver Jonathan Safran Foer (Eating Animals) de schokkende bevindingen. Food for Profit is reportageachtig, maar effectief als een thriller, geholpen door een alarmerende soundtrack. De activistische onderzoeksdocumentaire werkt in één rechte lijn toe naar een heldere conclusie: deze extreem milieuvervuilende industrie die klimaatverandering veroorzaakt en rechten van dieren én mensen schendt, moet stoppen. Dat kan alleen als wij – ja, wij! – onze vleesconsumptie op z’n minst drastisch verminderen. Maar zijn we daar klaar voor? Food for Profit biedt, ondanks de blijmoedige aanmoediging om anders te gaan eten, weinig hoop.