Ernest & Célestine

Muis en beer overwinnen onderlinge vooroordelen. Wat een clichéverhaal had kunnen zijn blijkt een animatiehoogstandje vol vertelplezier, tegendraadsheid en subtiele poëzie.

Op het afgelopen Cinekid-festival werd de aandacht gevestigd op het succes van de Franse animatiefilm, onder andere door Ernest & Célestine als openingsfilm te kiezen. Deze hartveroverende komedie over de onwaarschijnlijke vriendschap tussen het artistiek begaafd muisje Célestine en de muzikale, maar vaak slechtgehumeurde beer Ernest was ook in Cannes al opgevallen. Cinekid bekroonde dit regiedebuut van Benjamin Renner (ondersteund door de meer ervaren Vincent Patar en Stéphane Aubier) met de juryprijs en publieksprijs. Een zeldzame eenstemmigheid waar uw recensent alleen maar in mee kan gaan.
Alleen al de charmante, losse tekenstijl mag een statement worden genoemd als je het vergelijkt met de grote Amerikaanse computeranimaties. Met quasi-nonchalant geschetste figuurtjes en sfeervolle waterverfachtergronden blijft Ernest & Célestine dicht bij de bron: de prentenboeken van de in 2000 overleden Belgische illustrator Gabrielle Vincent.
Het verhaal zelf heeft daarnaast ook wat meer donkere, Roald Dahl-achtige kantjes gekregen. Nadat in een fijn griezelige openingsscène de draak is gestoken met de onderlinge bangmakerij tussen muizen en beren zou je verwachten dat de uit zijn winterslaap ontwakende Ernest een vriendelijke goedzak is. Maar nee, begerig loert hij op een aardig roodborstje waarmee hij zijn honger wil stillen. Vergeefs, dat gelukkig wel. Later, als de in het nauw gedreven Célestine haar vriendschap aanbiedt is dat aanvankelijk vooral een kwestie van lijfsbehoud. Zelfs wanneer hun bondgenootschap hen tot opgejaagde outcasts maakt doet Ernest eerst nog de deur voor Célestine dicht. Geen muizen in huis, heeft hij altijd gehoord. Ter geruststelling voor de jongste kijkertjes: hij leert snel bij.
Mooi is ook de soepele manier waarop donker en licht, spektakel, poëzie en speelse invallen door elkaar geweven zijn. Confrontaties tussen beren en muizen leiden tot slapstickachtige taferelen en de wat oudere kijkers beleven plezier aan de satirische grappen waarmee de zelfingenomenheid van de elkaar bestrijdende beren- en muizenwereld op de hak wordt genomen.
Maar wat Ernest & Célestine vooral zo innemend maakt is het aanstekelijk realistische gedrag en de raak getroffen alledaagse details. Ook daarin zijn de makers dicht bij Gabrielle Vincent gebleven, die zich immers liet inspireren door mensen in haar omgeving. Juist dat laatste maakt het voor kinderen tot een belevenis die ook emotioneel zeer herkenbaar is.

Leo Bankersen