ELLEN TEN DAMME — AS I WAS WONDERING WHERE THIS MIXED-UP LITTLE LIFE OF MINE WAS LEADING TO

ellen ten damme — as i was wondering where this mixed-up little life of mine was leading to volgt de zangeres gedurende anderhalf jaar nadat in het najaar van 2005 borstkanker werd geconstateerd.

De Duitse televisie ruikt bloed. Zangeres, performer, showmaster, ‘powerbeest’ Ellen ten Damme is voor optredens in Duitsland en het verhaal over de borstkanker die bij haar is vastgesteld, is te mooi om te laten liggen. De vraag van de journalist laat domheid of een pijnlijk gebrek aan empathie zien, op het absurde af, maar vooral verwoordt die de gapende kloof tussen iemands eigen wereld en de wereld van het openbare, waar kijkers, luisteraars, lezers willen weten van die wereld. "Bij Kylie Minogue en Anastacia is ook borstkanker geconstateerd. Heb je nog tips voor onze kijkers? Jezelf op tijd laten onderzoeken of zo?" Alsof het om een nieuwe afslankmethode gaat. Ten Damme schudt rustig nee. Misschien kan het journalistmens er ook niks aan doen.
Regisseur Rob Hodselmans volgde Ten Damme ongeveer anderhalf jaar nadat in het najaar van 2005 de diagnose werd gesteld. We horen en zien de geijkte dingen. Ten Damme in taxi’s en rennend over vliegvelden, vlak voor optredens. En in het ziekenhuis: gesprekken met de arts, bestralingen en chemokuren.

Clowntjes
Omdat Ten Damme bij televisieverschijningen — buiten haar optredens om — meestal een muur van opstandigheid optrekt, was het op zich boeiend om een keer te horen wat achter al die bravoure schuil gaat. Maar dat is niet zoveel, hoe dramatisch het onderwerp van de film ook is. "Waarom doet iedereen hier altijd zo dramatisch over? Als je er niet dood aan gaat, waarom dan zo moeilijk doen", vindt ze. Tegelijkertijd is zo’n ervaring voor iedereen een verschrikking. Kan niet anders. Goed, dus Ten Damme laat zich niet uit het veld slaan. Dat ze "bij de bakker niet voorkruipt" vertelt ons niets nieuws. Alsof al niet al lang duidelijk was dat dit niet alleen een stoere vrouw is. Die kwetsbaarheid was altijd al af te lezen. De film had dieper mogen gaan, maar, anderzijds, misschien is dit het wel. Misschien vindt Ten Damme dat we er verder geen moer mee te maken hebben. Prima, haar goed recht. Die goedkope verontwaardiging waarmee veel clowntjes van circus Hilversum hun privé-leven maandelijks in de uitverkoop gooien, is ook maar doodvermoeiend en astronomisch oninteressant. Maar waarom werkte Ten Damme dan mee aan deze film? Om de optredens kan het niet gaan want ook die beelden kennen we. Als je iets van jezelf wil laten zien, laat dan ook iets van jezelf zien. En dan eindigt het verhaal met ‘Was ich noch zu sagen hätte’.
Ten Damme is een showmens met een grote liefde voor ‘de vrijbrief’die ze krijgt als ze op een podium staat, waar alles ‘heel duidelijk is’. Maar daarbuiten gesloten. Mooi om te zien hoe iemand een leven lang met haar grote liefde bezig is. Maar de film heeft meer nodig.

Ronald Rovers

ellen ten damme — as i was wondering where this mixed-up little life of mine was leading to wordt voorafgegaan door de 9 levens van mijn auto (Astrid Bussink, Nederland, 2006).