Duelles

Is de buurvrouw een moordenaar?

Tussen de Hitchcockiaanse suspense door knipoogt deze prijswinnende Belgische thriller, over twee buurvrouwen wier vriendschap onder druk komt te staan, lustig naar Alice in Wonderland.

De openingsscène van Duelles zet de kijker heerlijk op het verkeerde been. Wanneer Céline de deur van haar statige twee-onder-een-kap achter zich dicht trekt, glipt buurvrouw Alice ongezien haar huis in. De Hitchcockiaanse mise-en-scène, de springerige montage en dreigende muziek doen vuil spel vermoeden. Maar het blijken de voorbereidingen voor een surprisefeestje – Céline (Anne Coesens) en Alice (Veerle Baetens) zijn beste vriendinnen, en hun zoontjes lopen de deur bij elkaar plat.

Niet veel later wordt Duelles alsnog de thriller die de openingsscène belooft. Wanneer Céline’s zoontje Maxime echter uit het raam valt en sterft, met Alice als machteloze enige getuige, slaat de sfeer tussen de buren om. Al snel verdenkt Alice haar ooit zo geliefde buurvrouw ervan dat zij uit wraak ook haar zoontje Theo om wil brengen. Maar is dat echt zo of beeldt Alice zich dingen in?

De film is gebaseerd op het boek Derrière la haine van de Belgische thrillerschrijfster Barbara Abel, maar regisseur Olivier Masset-Depasse verplaatste de handeling van het heden naar de vroege jaren zestig. Het bood hem de vrijheid om hedendaagse technologie en ingewikkelde politieonderzoeken achterwege te laten, legt de regisseur in de persmap uit. Het stelt hem bovendien in staat visueel flink uit te pakken met verwijzingen naar twee inspiratiebronnen: de thrillers van Alfred Hitchcock en de melodrama’s van Douglas Sirk.

Een andere terugkerende verwijzing ligt minder voor de hand. De naam van hoofdpersonage Alice is niet toevallig gekozen, want er zijn meer knipogen naar Lewis Carrolls literaire klassieker Alice in Wonderland. Via een gat in de heg gaan de twee buurjongetjes ‘down the rabbithole’, er is gesteggel om een wit knuffelkonijn en gedoe met koekjes die je beter niet kunt eten. De betekenis van dat intertekstuele spelletje lijkt overigens niet heel diepgaand; hooguit verwijst het ernaar dat ook voor deze Alice steeds minder duidelijk wordt wat nu echt is en wat niet.

Duelles won eerder dit jaar een karrenvracht aan prijzen bij de Magritte’s, de Belgische Oscars. Van de tien nominaties werd alleen die voor Coesens niet verzilverd – en dat was alleen omdat zij het in de categorie Beste Actrice aflegde tegen Baetens. Die prijzenslag is misschien toch wel wat veel eer, maar een vakkundige en sfeervolle thriller is Duelles zeker.