Drift

De pijnlijke radeloosheid over een liefde die nooit meer terug zal keren is het onderwerp van Drift: een film als een gebroken hart.

"Vlak nadat we uit de middagslaap zijn ontwaakt, voelt de dag anders: langzaam en leeg. De geluiden van de stad klinken aangenaam vervelend. We spreken niet. Onze tong is dik, onze geslachtsdelen zwaar. Zodra we weer grip op de realiteit krijgen, zijn we vergeten dat dit onze hondstijd was."

Het zijn de woorden van een Roemeense politieman, die met zijn reflecties de handeling in Drift van fragmentarisch commentaar voorziet.

Centrum van die handeling is een verwilderde man die door desolate landschappen en industriële ruïnes doolt. Hij zit vast in zijn hondstijd, een staat van zijn waarin betekenis ver te zoeken is. In een paar korte scènes wordt de bron van zijn ontreddering aan het licht gebracht: het is de rouw om een verloren geliefde. Een gestorven geliefde. Een geliefde die hij hielp te sterven.

Hij deelt zijn sprakeloze, zwervende bestaan met een roedel straathonden, die net als de vervallen bouwwerken om hen heen door de mens werden gemaakt en weer achtergelaten, eeuwig terugverlangend naar de reden van hun bestaan. Die omgeving is tegelijk de weerspiegeling van de mentale toestand van het anonieme hoofdpersonage en het beginpunt voor een nieuwe connectie met de wereld.

Performancekunstenaar Dirk Hendrikx laat hem in woeste, fysieke experimenten zijn wanhoop bevechten: hij boort zijn hoofd in de grond, drenkt zich in modder, bedekt zijn ogen met een zware steen en wandelt blind over de aarde. Vanwege die nadruk op het fysieke – van mens én omgeving – zou je Drift een dansfilm kunnen noemen. Maar misschien legt zo’n label te veel nadruk op de vorm en leidt het af van de filmische traditie waarin dit debuut van regisseur Benny Vandendriessche óók te zien valt. Drift brengt in de eerste plaats een emotie over, en buit daarvoor alle middelen waarover film kan beschikken uit: dus zijn de landschapsopnamen weids, is de muziek lyrisch en de actie intens. De film laat je de chaos ervaren voordat die zich uiteindelijk samenvoegt tot een verhaal dat je kunt navertellen. Het is de ervaring die voorafgaat aan het begrip. De betekenis is daar.