Beast

Twintiger Moll wrikt zich los uit haar benepen, repressieve milieu in een psychologische thriller die het eiland Jersey laat zinderen van diffuse dreiging.

Familie is een gevangenis voor Moll. Op haar 27ste woont ze nog steeds bij haar dominante moeder en haar afhankelijke, dementerende vader. Ze zingt in het koor van haar moeder en heeft een rotbaantje als gids op een toeristenbus. Dat Beast zich afspeelt op het eiland Jersey geeft een extra dimensie aan het gevoel van beklemming dat haar situatie oproept.

Maar debuterend filmmaker Michael Pearce, die er zelf opgroeide, laat ook een andere kant van het eiland zien: de onstuimige Atlantische Oceaan, de ruige natuur. Dat is het Jersey van Pascal — stroper, vrijbuiter, loner — die op een reddend moment ineens voor Molls neus staat. Hij is alles waar haar gecultiveerde familie haar van probeert af te schermen en dus onweerstaanbaar. Johnny Flynn maakt hem tot een visioen uit meisjesdromen: soeverein, een beetje zonderling en lastig te peilen. Is dat gewoon sociale onhandigheid of houdt hij wat achter?

Want er gist iets op het eiland. Een serie vrouwenmoorden houdt de gemoederen bezig en in de omgeving van Moll wordt met een schuin oog gekeken naar haar nieuwe vriend: wat is dat eigenlijk voor vaag figuur? Terwijl zij zich met Pascal aan haar zijde eindelijk durft los te maken van haar familie en de kleingeestige dorpsgemeenschap, begint zelfs de politie verdenkingen tegen hem te koesteren. Dat dit Moll eerder aantrekt dan verontrust, maakt ook hun relatie ambivalent.

Jessie Buckley maakt in Beast haar speelfilmdebuut, nadat ze eerder al acteerde in het theater en in tv-series. Met haar koperen krullen en karaktervolle gezicht geeft ze sterk gestalte aan het buitenbeentje Moll. Haar doordringende blik staat afwisselend op getergd, baldadig, broedend, uitzinnig, onverzettelijk en extatisch. Ze ontwaakt in een soort verlate puberteit en daar stort ze zich in met een reservoir aan ongebruikte energie en opgekropte woede. Haar nieuw verworven vrijheid laat ze zich niet meer afnemen.

Waar het beest uit de titel zich schuilhoudt is de grote vraag en de film steekt zo in elkaar dat je hem steeds weer ergens anders denkt te ontwaren. Meerdere personages lijken iets te verbergen; niet zo vreemd, want in dit conservatieve, benepen milieu zijn de driften suspect en dat houdt ze meestal onder het oppervlak, waar ze lekker kunnen broeien. In de tweede helft beginnen zaken uit de hand te lopen, maar gaat de film tegelijk meer op een conventionele detective lijken. De laatste scène stapelt daar nog een flinke stijlbreuk bovenop. Het maakt van Beast een onevenwichtig, maar ook intrigerend debuut.