Bad Genius
Spiekende rijkeluiskinderen
Scholieren Lynn en Bank helpen hun steenrijke klasgenoten met spieken bij hun examens. Maar hun plan dreigt al gauw meer te kosten dan het oplevert.
Lynn (Callina Liang) is de slimste van haar klas. Ze haalt in elk vak de hoogste cijfers, heeft een waslijst aan buitenschoolse activiteiten op haar cv en speelt piano als een virtuoos.
Haar Chinese vader ziet haar het liefst naar een vooraanstaande technische universiteit gaan, voor haar eigen toekomstperspectief en dat van haar familie; zelf heeft ze stiekem haar zinnen gezet op een conservatorium in New York. Lynns favoriete herinneringen aan haar overleden moeder zijn dan ook haar pianolessen.
Welke school het ook wordt: Lynn en haar vader hebben er het geld niet voor. Hij bezit een wasserette met achterstallige betalingen en rijdt tot in de late uurtjes als Uber-chauffeur. Lynn krijgt dankzij haar cijfers een beurs op de prestigieuze privéschool Exton, maar zonder hulp blijft haar droom buiten bereik.
Exton is bevolkt door de witte rijkeluiskinderen van de techmiljardairs in Seattle, waar het hoofdkantoor van Amazon zit. Terwijl Lynn en haar Nigeriaanse schoolgenoot Bank (Jabari Banks) harder studeren dan de rest en ook nog een drukke bijbaan hebben, gedijen de rijke jongeren dankzij het geld, onderdak, vervoer en bovenal de connecties van pappie en mammie.
Lynn raakt bevriend met twee scholieren die alles hebben om een mooie toekomst te garanderen, behalve goede cijfers. Ze vragen haar of ze hen bijles wil geven. En met ‘bijles’ bedoelen ze: ze willen bij haar afkijken. Zoals het een genie betaamt, verzint Lynn een ogenschijnlijk waterdicht plan om tegen betaling een hele meute rijkeluiskinderen aan een diploma te helpen. Maar daarbij moet zij veel meer op het spel zetten dan de rest. En naarmate ze haar nek verder uitsteekt voor haar vrienden, blijkt die vriendschap minder gelijkwaardig dan ze had gehoopt.
Over het lot van zwarte mensen in de Verenigde Staten zong Sly Stone ooit: “You’re the underdog and you’ve got to be twice as good.” Bad Genius, de Engelstalige remake van de gelijknamige Thaise film uit 2017, geeft hem half gelijk, maar betoogt dat wanneer het erop aankomt de lat alsnog buiten bereik blijft. Witte mensen sluiten uiteindelijk de gelederen om mensen van kleur buiten hun clubje te houden.
Bad Genius is een vlotte, spannende en bij vlagen vindingrijke roofkomedie, maar deze thema’s maken de film ook wrang. Bovendien zijn Lynn en Bank complexe en tegenstrijdige figuren, die naast bewondering ook een gezonde dosis weerzin opwekken – maar nooit zo veel als de nepobaby’s die slapend de top bereiken. Meritocratie ammehoela.