69: liefde seks senior

Verrassende en openhartige documentaire over het liefdes- en seksleven van ouderen, die een mooi begin maakt met het slechten van een taboe waarvan we het bestaan nauwelijks doorhadden.

In 69: liefde seks senior onderzoekt Menna Laura Meijer een domein van de seksualiteit dat voor velen een blinde vlek op de kaart is, onontgonnen terrein waarvan we niet weten of het überhaupt bestaat: de seksualiteit van ouderen. Hebben ze nog steeds seksuele verlangens? Doen ze het nog? Wat verandert er mettertijd aan het leven tussen de lakens? Eenmaal gesteld, klinken die vragen misschien naïef. Omdat ze echter zo zelden worden uitgesproken, wordt ook gezwegen over de vermoedens van vele nog-niet-bejaarden: dat alles minder wordt — minder seks, minder goed, minder lang. If any. Gelukkig stelt Meijer haar vragen wél hardop.
In 69 leren we een aantal stellen en een vrijgezel beter kennen. Hans, die in zijn leven meer dan 2000 piemels de revue zag passeren, is op zijn 83e voor het eerst verliefd, op iemand die hij leerde kennen via Silverdaddies.com. Bij zijn nieuwe geliefde, lijkt hij wel ‘een jongeman van vijftig’. In bed is hij ‘een beest’, maar wel ‘een net beest’.
Atie en Kees (81 en 83) kennen elkaar al langer dan zestig jaar. Tussen toen en nu is er wel iets veranderd aan de seks, maar het verlangen om elkaar aan te raken is alleen maar toegenomen.
Wietske (72) is nog steeds verliefd op haar zwaar demente echtgenoot, maar heeft sinds kort Fred (66) als minnaar. Jeanne (84) praat vrijuit over orgasmes die net zo goed zijn als vroeger. ‘Ik kan nooit zo hevig en intens klaarkomen als met een vibrator.’
Met 69: liefde seks senior maakt Meijer (Kyteman: Now What?) een logisch vervolg op haar eerdere serie Sexy en de documentaire Jonge seks, prille liefde, beide uit 2007, over de seksualiteit van jongeren van veertien en ouder. 69 is een heel intieme film geworden, die zelfs een enkele keer tussen de lakens weet te duiken, maar toch niet voyeuristisch wordt. Meijer, die onlangs de Jan Kassies Stimuleringsprijs voor documentaire van het Mediafonds won, paart grote belangstelling aan het vermogen vertrouwen te winnen en is als regisseur duidelijk aanwezig: rustig, goedlachs, doortastend — geen halve woorden en eufemismen, maar naadjes van kousen.Toch zijn er ook kritische kanttekeningen te maken. Waarom de prachtige interviews doorsnijden met willekeurige beelden van dansende bejaarden in een partycentrum of oubollige smachtliedjes? Zulke elementen doen wat melig en oneigen aan. Ook de titel klinkt onnodig BNN-erig (terwijl er in geen velden of wegen een exact 69-jarige of een standje 69 te bekennen is). Kleine minpuntjes bij een verder bijzondere film die pionierswerk verricht, vol verrassende en ontroerende uitspraken van oude mensen over de dingen die gelukkig niet altijd voorbij gaan. Het elkaar beminnen, het genot, de verlangens en fantasieën zijn slijtvaster dan we misschien hadden durven hopen.

Janna Reinsma