28 Hotel Rooms

Het regiedebuut van acteur Matt Ross wordt getekend door zijn vorige carrière. Dit kleine maar intense drama tussen een overspelige man en vrouw speelt zich geheel af in een opeenvolging van nondescripte hotelkamers.

Matt Ross is van oorsprong acteur, en dat tekent zijn regiedebuut 28 Hotel Rooms. Het is niet de debuutfilm van filmstudent, die alles wat hij geleerd heeft en elk visueel idee dat hij heeft direct wil gebruiken. Integendeel: de film is visueel verzorgd, en Ross heeft duidelijk nagedacht over hoe hij zijn verhaal in beeld wilde brengen, maar de nadruk ligt altijd op het spel van de twee acteurs die het verhaal dragen.
Dat verhaal is de simpelheid zelve: een man en een vrouw ontmoeten elkaar en belanden in een hotelkamer voor wat een eenmalig avontuur moet zijn. Zij gaat immers bijna trouwen, en hij heeft ook een vriendin. Maar ze komen elkaar weer tegen, puur toeval, en voor ze het weten liggen ze in weer een hotelkamer. En dan nog een, en nog een, en — zoals de titel al aangeeft — nog eens 24. Ze zijn elkaars ‘wat als’, die ene geliefde die je ooit uit het ogen verloren bent maar nooit helemaal achter je laat. Behalve dat ze elkaar niet uit het oog verliezen.
Ross beperkt de actie van de film rigoureus tot de hotelkamers waarin de man en de vrouw telkens samen komen. Eerst zijn het cocons, waarin ze elkaar ver van de ‘echte’ wereld langzaam steeds beter leren kennen: hij de succesvol maar emotioneel onzekere schrijver, zij de berekenende accountant. Gaandeweg worden het gevangenissen, waar ze vastzitten in hun frustraties met elkaar en de keuzes die ze niet hebben durven maken.
Amerikaanse critici klaagden over het gebrek aan ‘chemie’ tussen hoofdrolspelers Chris Messina en Marin Ireland, maar ze krijgen van Ross ook niet de kans om die te ontwikkelen. Zeker in het eerste deel van de film, juist als de personages toenadering tot elkaar zoeken, brengt hij ze doelbewust niet samen in beeld. Pas als er scheuren ontstaan, komen ze bij elkaar. Dat mes snijdt echter aan twee kanten: de kijker komt weliswaar meer in de schoenen van de karakters te staan, maar blijft daarmee ook de afstand voelen die ook zij tot elkaar houden. Tot het te laat is.

Joost Broeren

Nóg meer hotelfilms.