Webfilm: Sevilla (tussen kitsch en drama)

Bram Schouw haalt in zijn Gouden Kalf winnende kortfilm een klassieke filmische truc van stal: de parallelle montage. Het heeft een daverende impact op zijn aangrijpende noodlotsdrama.

‘GM-SW-67’ ‘Geile monnik swaffelt wipkip 67’. Met een nummerbordspel verdrijven twee broers, tevens boezemvrienden, de verveling van een lange autorit. Samen met het vriendinnetje van de ‘oudste’ tuffen ze naar Sevilla. En dan… zitten er ineens nog twee in de auto. Huh? Waar is de oudste broer? En waarom is de speelse, luchtige sfeer veranderd in een grafstemming?

Het duurt even, voordat je beseft dat de spanning in Sevilla wordt opgebouwd met een parallelle montage. Regisseur Bram Schouw (1979) maakt het zoeken naar de verschillen knap lastig. Maar ook daarna blijft het gissen. Wat is de verbindende schakel? De conventies zeggen: overspel. Dat is de reden dat driehoeksrelaties in films het vaakst tegen de klippen lopen. Maar Schouw heeft iets veel noodlottigers in petto. En omdat hij slim speelt met onze verwachtingen, komt zijn plotwending aan als een mokerslag.

De parallelle montage bewijst zich weer eens als uitgelezen middel voor spanningsopbouw. Maar ook op dramatisch niveau werkt het uitstekend. In Sevilla vloeit de onschuld van de jeugd samen met de stervelijkheid ervan. En dat wordt al invoelbaar op een moment dat het nog lang niet zo ver is. Dartelen in een graanveld, silhouetten krijten op een muurtje: ook over de idyllische taferelen ligt een onheilssluier.

Schouw bewees in Impasse al filmisch te kunnen verleiden. Met een tedere cameravoering vangt hij zowel de intimiteit als de afstand tussen een flirtende immigrant en neonazi. In Sevilla lijkt hij op zoek naar de dunne scheidslijn tussen kitsch en drama. In het kielzog van de Jacques Audiard (Un prophète) die hij zo bewondert. De beelden zijn warm en zomerdronken, de soundtrack dromerig — maar steeds is er ook die onderhuidse dreiging. Het is de bom van de melancholie, die Sevilla als bitterzoete reflectie op liefde en broeder/vriendschap zeer geslaagd maakt.

Niels Bakker