Links – 7 juni 2011

Criticize this!
Verveling. Een van de meest onderschatte krachten in onze mars naar glorie. Een van de meest productieve ook, schrijft Salon-criticus Andrew O’Hehir. Hij sluit zich aan bij dit aardige maar niet opzienbarende artikel waarin twee New York Times-critici het opnemen voor films die traag en saai zouden zijn. De reden om dit pleidooi te houden, en daar hebben deze critici zeker een punt, is dat de laatste tijd van verschillende kanten gezeurd wordt over die ‘saaie en trage films’. Zelfs NRC Handelsblad roept het soms hardop in z’n kolommen. Critici die niet weten wat ze aan moeten met films als uncle boonmee who can recall his past lives of meek’s cutoff en dan maar om zich heen slaan, moeten zich afvragen of ze niet beter over andere zaken kunnen gaan schrijven. Cinema bestaat niet alleen maar voor onmiddellijke behoeftenbevrediging — die cinema is er trouwens genoeg — net zoals literatuur nooit alleen maar bedoeld was voor instant plezier. Soms moet je nadenken. Beide artikelen vragen zich terecht af waarom het film=entertainment-kamp niet gewoon geniet van de overwinning die het al decennia terug behaald heeft (in bezoekersaantallen, in productievolume en in investeringen) en de behoefte blijft voelen zich af te zetten tegen het ontzettend veel kleinere film=kunst-kamp. Voor zover dat onderscheid te maken is dan. Salon

Verboden fragment Brigitte Bardot
Beetje tragisch en ranzig ook wel dat de maker van dit fragment Bardots handeling drie keer herhaalt maar het is tenslotte filmgeschiedenis en daarom moet het getoond worden. Zoals het fragment laat zien, was het in 1958 een stuk gemakkelijker voor een film om de publicitaire jackpot van de censuur te winnen. In Groot-Brittannië moet je vandaag de dag drie mensen aan elkaar naaien en iemand verkrachten met in prikkeldraad gewikkelde geslachtsdelen om dat voor elkaar te krijgen, zoals de commotie rond the human centipede ii bewijst. Schakel dus even terug naar de morele verontwaardiging van 1958 anders werkt het niet. Er zijn billen te zien, dus wie daar problemen mee heeft moet maar even niet kijken. Het fragment komt uit en cas de malheur van Claude Autant-Lara. DailyMotion

Toen Kubrick nog fotograaf was
Voordat Stanley Kubrick succes kreeg als regisseur van spartacus en lolita was hij fotograaf voor een tijdschrift met de naam Look Magazine. In de zomer van 1949 stuurde de redactie Kubrick naar Chicago om er een serie maken met als thema ‘Chicago, stad van contrasten’. Flavorwire heeft vijftien foto’s online gezet. Het laatste beeld uit de serie is een zelfportret. Flavorwire 

Fuller doet auditie voor the godfather ii
Korte film waarin regisseur Sam Fuller (white dog, the big red one) te zien is terwijl hij auditie doet voor de rol van Hyman Roth in the godfather ii. Al Pacino is z’n sparring partner tijdens de auditie. De rol ging uiteindelijk naar Lee Strasberg maar je vraagt je af hoe Fuller het had gedaan. Strasberg kreeg wel een Oscarnominatie voor z’n vertolking. Vimeo 

Professione: icoon
Haar gezicht werd een van de meest herkenbare beelden van de Franse Nouvelle Vague: de Deense Anna Karina die ooit zonder een cent en zonder Frans te spreken vanuit Denemarken in Parijs arriveerde en in een café ontdekt werd door een modelscout. Jean-Luc Godard, toen nog recensent voor Cahiers du Cinema, zag zijn toekomstige actrice en echtgenoot toen ze in een paar Palmolive-advertenties verscheen. Karina is inmiddels vier huwelijken verder. France24

Telefonie en films
Zoekend naar achtergronden over de Italiaanse ‘Wittetelefoonfilms’ kwamen we deze tekst over Telefoons in de Film tegen, geschreven voor het Nederlandse Museum voor Communicatie.

Ronald Rovers