Hollandse Nieuwe 2017: Hanro Smitsman over Broeders
Portret Angelique van Woerkom
Het Nederlands Film Festival is in volle gang. De Filmkrant stelt iedere dag vijf vragen aan een regisseur wiens film op het festival in première gaat. Vandaag: Hanro Smitsman over Broeders.
1. Waar gaat je film over? Broeders is voor mij een roadmovie over broederschap en wat oorlog met je kan doen. De film gaat over twee broers die afreizen naar Syrië om hun derde broer, die vermist wordt, te vinden. Daarnaast wordt ook het verhaal van de derde broer verteld: zijn verblijf in een vluchtelingenkamp in Jordanië, waar hij de liefde van zijn leven vindt om vervolgens door een traumatische gebeurtenis te radicaliseren. Om de zoektocht van de twee broers kracht bij te zetten wordt de film opgedeeld in stukken uit het leven van de derde broer. Naarmate de reis van de twee broers vordert komen we steeds meer te weten over het tragische verhaal van hun broer.
De twee broers die op zoek gaan zijn totaal uit elkaar gegroeid. Ze moeten aanvankelijk niets van elkaar hebben. Tijdens de reis hervinden zij zichzelf en elkaar. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Dat gaat via allerlei hindernissen die overwonnen dienen te worden als ze hun broer willen vinden. De reis is bij uitstek geschikt om de ontwikkeling in de verhouding tussen personages neer te zetten.
2. Waarom wilde je hem maken? Ik wil met Broeders iets vertellen over de oorlog in Syrië. Geen zwart-wit beeld, maar een genuanceerd verhaal over onmenselijke dilemma’s die veroorzaakt worden door een oorlog. Broeders moet de kijker onthutsen door tegenstrijdige kanten van een oorlog invoelbaar te maken.
3. Mijn volgende film wordt nu eens… Een bizarre en hilarische zwarte komedie waarin prangende kwesties aan de orde komen als geluk, egoïsme, de zoektocht naar identiteit, en de noodzakelijkheid van vriendschap en solidariteit. Een film over vluchtelingen en de achterblijvers op het platteland. Het moet een film worden die zowel het verstand, het gevoel als de lachspieren en de onderbuik prikkelen.
4. Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… Nederlandse film richt zich te veel op de grote gemene deler en lijkt zich gereduceerd te hebben tot koopwaar. Dat werkt vernieuwing tegen en zorgt ervoor dat we alsmaar dezelfde films blijven maken. Doodzonde. Het zou goed zijn als we minder over kijk- en bezoekcijfers praten en meer over het verhaal dat we willen vertellen.
5. Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven… De eerste keer dat ik een korte film maakte. Ik was op slag verliefd op het medium. Ik stopte met mijn studie aan de Landbouwuniversiteit en melde mij aan op de Filmacademie. Ik wist dat ik mijn hele leven films zou maken. Ofwel: ik wilde verzonnen verhalen vertellen om iets te zeggen over de werkelijkheid.
