‘Een kind heeft ook een man nodig om zich aan te spiegelen’

Op 21 december wordt de derde One Night Stand 2012 uitgezonden: Cabo, van Ivan Barbosa. De Kaapverdische Artur heeft zijn leven op de rails, tot hij door een slippertje onverhoopt een kind krijgt. Barbosa: "Hij lijkt zo aangepast, maar hij is gewoon een onwijze klootzak."

‘Ferme jongens, stoere knapen’ schreef Jan Pieter Heije over de mannen die het ruime sop verkiezen, maar Artur (Tarikh Janssen) ziet niets ridderlijks aan zijn vader. Die zeeman liet jaren geleden Arturs moeder zitten. Uit onwil of angst voor het vaderschap waarschijnlijk. Barbosa plaatst dit fenomeen binnen de Kaapverdische gemeenschap: "Het stereotype van Surinamers, Antilianen en Kaapverdianen is dat vaders vaak de benen nemen. Ik zag dat bevestigd bij mij in de klas. Die gewoonte zie je overgaan van vader op zoon. Veel jongens weten niet hoe ze moeten omgaan met het nieuws dat ze een kind krijgen."

In Cabo (de Rotterdamse afkorting van Kaapverdiër) zien we de ambitieuze geneeskundestudent Artur. Hij is slim, heeft een leuke vriendin, maar heeft een ander meisje bezwangerd. Hij dreigt in zijn vaders voetsporen te treden. Barbosa’s eigen vader is een Kaapverdiër. "Ik ken hem wel, hoor, laat ik dat duidelijk stellen. Hij was ook zeeman, dus soms zat hij zes maanden op zee. Hij was een van de vele immigranten, die in de jaren zeventig en tachtig voor werk naar Nederland kwamen."

Op zoek naar diepte
In kleine scènetjes schijnt door hoeveel de regisseur van kinderen houdt; of dat nou op een kinderfeestje is of ’s nachts als Arturs neefje bij Artur in bed kruipt. Daarom is Barbosa stellig in zijn oordeel over vaders die uit het leven van hun kinderen verdwijnen. "Voor een kind is het sowieso goed om naast een moeder, een man te hebben om zich aan te spiegelen; of dat nou een vader is, een buurman of een oom. Ik probeer in deze film zo min mogelijk veroordelend te zijn, maar je ontkomt er niet helemaal aan. Ik vind dat je als vader, of überhaupt als ouder, altijd je verantwoordelijkheden moet nemen."

Opvallend in Cabo is de manier waarop de regisseur zijn locaties benadert. Of het nou piepkleine flatjes of weidse havengebieden zijn, hij lijkt steeds op zoek naar diepte. Barbosa: "Het is wat paradoxaal. We wilden beschouwend draaien en gelijktijdig zorgen dat je Arturs leefwereld ervaart. De ruimte is daarom heel belangrijk. Je zit niet in het hoofd van Artur, maar voelt zijn omgeving." Barbosa koos, net als in zijn eerdere korte films, de havenstad Rotterdam als achtergrond. "Ik ben opgegroeid in Crooswijk en de rauwheid en hardheid van die stad heb ik nog nergens anders in Nederland ondervonden. Ik poogde het karakter van Rotterdam te laten zien, zoals ik het nooit eerder zag. Dus geen landmarks als de Coolsingel, maar afgelegen plekken in Rotterdam-Zuid."

Die leefwereld vertaalt zich tevens in taal. De acteurs gebruiken slang en spreken binnensmonds. Des te verrassender is het moment dat Cabo even absurdistisch wordt. Als een deus ex machina confronteert een onbekende (Issaka Sawadogo, bekend van The Invader) Artur. Je twijfelt of dit zijn geweten is of iemand die echt bestaat. "Hij heette in het script voor lange tijd ‘de mysterieuze Ghanees’. We wilden hem sjamanistisch neerzetten en tegelijkertijd had hij Arturs vader kunnen zijn."

Laura van Zuylen

Cabo is op 21 december om 23:15 te zien op Nederland 2.